Psalm VI.

1. Wilt my niet straffen Heere,
Die misdaen heb so seere,
In eenen grammen sin,
In uwen toorn vervaerlick,
Castijdt my niet so swaerlick,
Als ick wel weerdigh bin.

2. Maer wilt u Heer’ ontfaermen,
End over my erbaermen,
Ick ben seer swack altydt.
Wilt my gesondtheit geven,
Want myn siel’ end lyf beven,
In desen mynen strydt.

3. Myn gheest hem oock ontstellet,
Swaer verschricken my quellet,
Vreese maeckt my onvro.
O HEERE hoogh ghepresen,
Hoe langhe salt noch wesen,
Dat ick moet blyven so?

4. Ach wilt u tot my keeren,
Wilt oock van my doch weeren,
Dees benaudtheit niet kleyn.
Seer groot sijn myn misdaeden,
Maer, wt louter ghenaeden,
Maeckt my Heer daer van reyn.

5. Want in de doodt seer wreede,
Wie is’ die daer verbreede,
U’ lof end eer bequaem,
Niemant sal in der hellen,
Uwen prys schoon vertellen,
Noch dancken uwen Naem.

6. Ick ben moed’ end verslaghen,
Van gantsch den nacht te klaghen,
Ick doe swemmen voorwaer,
Myn bedde met myn weenen,
End myn legher met eenen,
In myn traenen eenpaer.

7. Myn ghedaente met allen,
Is nu (Heer) gantsch vervallen,
Door gheduerigh geklach.
Om dat aen alle zyden,
Myn vianden verblyden,
Voor my met groot ghelach.

8. Ghy boose wilt nu wycken,
Ghy wreede desgelycken,
Vertreckt nu haest van hier,
Godt heeft myn treurigh klaeghen,
Nae sijn goet welbehaeghen,
Verhoort seer goedertier.

9. Godt en wilt niet verachten
Myn gebedt, noch myn klachten,
Maer hoort my t’syner eer,
Myn beden hem beweghen,
Ick heb van hem verkregen,
Myn begherten, end meer.

10. Daerom sijn nu met schanden,
Beswaert al myn vianden,
Verbaest sijn sy gewis.
Teruggh’ moeten sy keeren,
Met schaemten end oneeren,
Want my Godt so goet is.