Psalm XVI.

1. Bewaert my Heer weest doch myn toeverlaet,
Op u vertrauw’ ick vast met herten reyne,
Dies spreeckt myn siel’ tot u in desen staet:
Ghy hebt Heer over my die macht alleyne:
Doch en komt wt myn wercken wtgelesen,
Gantsch gheenen nut tot u Heer hoogh gepresen.

2. Myn begheert’ is den vromen by te staen,
Die geroemt sijn om haer godtsaligh leven,
Maer straff’ op straffe moet hen kommen aen,
Die hen tot den afgoden valsch begeven.
By haer bloetoffren ben ick niet gevonden,
Iae haer naemen en sal ick niet vermonden.

3. Godt is myn deel, die my bewaert nu voort.
Op u staet myn tente gegrondet Heere,
Dit heerlick erfdeel dat my toebehoort,
Is my in’t schoonste geworden met eere,
Iae t’beste deel dat gevonden kan wesen,
Is my recht toe gevallen Heer gepresen.

4. Geloeft sij Godt, die my altyt wil sijn
Een Raedsheer, die my so wel heeft beraeden.
Want die nieren end die gedachten myn,
Hebben my s’nachts onderricht vroegh end spaede,
Ich heb God voor oogen in myn beswaeren,
Die my bystaet end my wel wilt bewaeren.

5. Siet daer om is myn hert’ also verheught,
Myn tonge lacht, myn vleesch rust hier beneven,
Wetende dat ghy niet en wilt noch meught,
O Heer’ int graf laeten vergaen myn leven,
Ghy sult uwen heylighen groot van weerden,
Gantsch niet laeten verrotten in der eerden.

6. In den wegh sult ghy doen gaen uwen knecht,
Die hem bringht in’t leven vry wt benauwen,
Want daer is geen volkommen vreughd oprecht,
Dan in uwes aenschyns heerlick aenschauwen.
In uwe hand is end blyft oock gestaedigh,
Die volheit aller blijdschap Heer genaedigh.