Psalm XXI.

1. Die Koningh sal seer sijn verheught,
Dat hy doer u’ handt krachtigh,
Verlost is Heer almachtigh,
Hoe vol sal hy wesen der vreughdt,
Siende dat hy gewis:
Doer u’ kracht bevrydt is.

2. Synen lust end begheeren al,
So hy dat overlegghet,
Heer ghy hem niet ontsegghet.
End al dat hy u bidden sal,
Daer van hy doet vermaen,
Sal hy van u ontfaen.

3. Want eer hy bidt sijnde benauwt
Maeckt ghy hem (Heere goedigh)
Met ryckdom overvloedigh.
Een kroone van gheloutert gaudt
Maeckt ghy hem, die ghy stelt
Op’t hooft midden in’t veldt.

4. Hy begheerde doch anders niet,
Dan dat ghy hem woudt gheven,
Slechts eenen tydt om leven.
Ghy hebt hier boven (so men siet)
Hem vergont overvloedt,
Iae t’eewigh leven soet.

5. Doer u’ goetheit maeckt ghy altydt
Dat sijnen goeden naeme,
Wydt verbreydt werdt bequaeme.
Want ghy Heer die goedertier sijt,
Hem prys end eere wilt,
Altydt gheven seer milt.

6. Ghy verciert hem, dat hy hier naer,
Eenen spieghel sal wesen
Uwer goetheit ghepresen
Ghy hebt hem verheughet voorwaer,
End sijn herte verlicht,
Doer u’ lieflick ghesicht.

7. Op dat die Koningh sij bevrydt,
In sijn leedt end benauwen,
Op Godt staet sijn vertrauwen.
Van Godt wachtt hy hulp’ in den strydt,
Doer welcken hy eenpaer,
Vast blyft sonder ghevaer.

8. U’ handt is sterck ghenoegh om slaen,
Iae om neder te vellen.
Die hen teghen u stellen.
Sy werden oock te niet ghedaen,
Die uwen prys end eer,
Hebben verachtet Heer.

9. U’ gramschap hen verslinden sal,
Als eenen heeten oven,
Onder vol vyers end boven.
Sy werden oock verdorven al,
Van u daer men op siet,
Werden sy bracht tot niet.

10. Wtgheroeyt werden sy met een,
Van der eerden met machte,
Sy end al haer gheslachte.
Daer en werdt gedachtenis gheen,
Noch gewagh vroegh of spaedt,
Van haeren stamme quaedt.

11. Om dat se hebben onderstaen,
Den Koningh te beschaeden,
Met allerley boosdaeden.
Teghen u sy met list raedslaen,
Maer daer werdt doer haer kracht
Niet besonders volbracht.

12. Als waer’t dat die boos’ opgericht,
Te saem teghen u quaemen,
Ghy soudt se haest beschaemen.
Ghy sult se schieten in’t aensicht,
Daer op hebt ghy ghemickt,
End’ uwen bogh’ gheschickt.

13. Daer om maeckt u doch op O Heer,
Wilt met ernst nu bewysen,
U kracht niet om volprysen.
Op dat wy altyt t’uwer eer,
Prysen ons leven langh,
Uwe macht met lofsangh’.