Psalm XXIIII.

1. Die eerd’ is onses Gods voorwaer,
End wat sy begrijpt verr’ end naer,
Met den menschen daer in wonachtigh.
Hy heeft die op’t meer vast gegrondt,
Hy verryckt die alsins in’t rond’,
Met veel schoone rivieren krachtigh.

2. Synen bergh is een heyligh oort,
Wie sal daer op komen nu voort,
Wie sal daer wonen ende blyven?
Die sijn hert’ end’ handen heeft reyn,
Die de leughens haett groot end kleyn,
Noch gheen meyneedt en soeckt te drijven.

3. Die mensche sal seghen ontfaen,
Godt sal hem oock wel gaede slaen,
End doer sijn goedicheit bevryden,
Sulck is t’gheslachte t’aller tijdt,
Dat Godt soeckt met herten verblijdt,
O Godt Iacobs aen allen zyden.

4. Verhooght u groote poorten nu,
Eewighe deuren verheft u,
Dat ingae de Koningh vol eeren,
Wie is die Koningh so geacht?
T’is Godt d’overwinner met kracht,
Wiens macht niet en is om vermeeren.

5. Verhooght u groote poorten nu,
Eewighe deuren verheft u,
Dat ingae de Koningh vol eeren,
Wie is die Koningh so geacht?
T’is Godt der heerkrachten vol macht,
Die groot is, jae een Heer der Heeren.