Psalm XLIIII.

1. Heer u’ wonderwercken verkoren,
Hebben wy dickwyls met ons’ ooren,
Gehoort van ons’ voorvaders goet,
Die ghy voortyts deedt, end noch doet:
Die volckeren verdreef u’ handt,
Ghy deedt ons’ vaders in’t landt groeyen;
Die Heydnen dreeft ghy wt dat landt,
End deedt ons kindren daer in bloeyen.

2. Ons vaders hebben doer t’sweerdt krachtigh,
T’landt niet inghenomen eendrachtigh.
In den noodt die hen is gheschiedt,
Heeft hen haeren arm verlost niet.
Maer hen is gheweest eenen schildt,
U’ rechte handt end’ u sterck’ armen,
Iae u’ aenschijn, om dat ghy wilt,
U Heer over u volck ontfarmen.

3. Ghy sijt Heer die Koningh alleyne,
Die herscht met macht groot in’t ghemeyne,
Maeckt dat Iacob u’ volck bemindt,
Den gewoenlicken bystandt vindt.
Doer u’ hulp’ sullen wy verslaen,
All’ ons vianden die ons quellen,
Doer uwen naem werden verdaen,
All’ die hen (Heer) teghen ons stellen.

4. Op myn bogh’ wil ick niet vertrauwen,
Noch op myn sweerdt wil ick niet bauwen,
Want die dinghen alle met een,
En doen my hulp’ noch bystandt gheen:
Maer ghy alleyn hebt ons bewaert,
Teghen allen onsen vianden,
Iae ghy die met schanden beswaert,
All’ die teghen ons sijn ghestanden.

5. Godt is alleyn ons’ eer ghepresen,
Dies moeten wy ghedachtigh wesen,
Hoe wy steedts sullen sijn bequaem,
Om groot te maeken uwen naem.
Maer ghy Heer, seer verr’ van ons wyckt,
Ghy laett ons gantsch werden tot schanden,
Onsen Krijghslieden ghy beswyckt,
Alsse in noot sijn der vianden.

6. Ghy doet dat wy t’veldt moeten laeten,
Voor die moorders, Heer, die ons haeten,
Omringen ons, end oock ons goedt,
Nae haeren lust ende hooghmoedt.
Ghy maeckt dat ons die boose wreedt,
Als slachtschaepen aen alle zyden,
Veréten, end verstroyen breedt,
Onder hen die ons seer benyden.

7. Om niet verkoopt ghy u’ volck, Heere!
Als een dingh, dat veracht is seere,
So dat ghy, als men’t wel siet aen,
Daer van gheenen nut hebt ontfaen.
Ghy maeckt dat wy sijn vol van smaet,
By allen onsen naeghebueren,
Wy sijn in den schimp, spot, end haet,
Onser bywoners t’elcker uren.

8. Wy sijn (O Heer) tot allen stonden,
Der Heydenen spreeckwordt bevonden,
Yder die ons siet, ons veracht,
End schudt dat hooft, jae ons belacht.
Schaemt’ ende smaet daeghelicks gaen,
Voor my, die myn siele seer terghen,
Met schand’ end leedt ben ick bevaen,
So dat ick myn aensicht moet berghen.

9. Seer veel smaetheit moeten wy hooren,
Veel bitter verwijts komt ons vooren,
Veel wraeckghierighe sijn by een,
Die hen willen wreken ghemeen.
Doch ghy sijt Heer (also men siet)
Van ons bin desen niet vergheten,
Maer wy hebben ons al met vliet,
Nae uws verbondts inhoudt ghequeten.

10. Op niemant dan op u alleyne,
Heeft (Heer) ghestaen ons hope reyne,
Wt u voorschreven weghen goet,
Is niet gheweken onse voet:
Als hebt ghy ons met draeken wreedt,
Ghestraft, jae oock gantsch overvallen,
End’ ons in den kuyl diep end breedt
Des doodts, gheworpen, Heer, met allen.

11. Hadden wy niet gheweest ghedachtigh,
Onses Heeren end Godts almachtigh,
Of ons handen teghen t’ghebodt,
Wtghestreckt, dan alleyn tot Godt:
De Heer soud’ sulcks straffen voorwaer,
Hy die kan sien ende doergronden,
S’menschen hert’ end wien openbaer,
Alle dinghen sijn t’allen stonden.

12. Om uwent wil sijn wy gheslachtet,
Ommeghebraght end’ oock gheachtet,
Als schaepen die daer sijn bereyt,
Om op de banck te sijn gheleyt.
Waerom slaept ghy Heer in den noot?
Ontwaeckt, siet ons, die boven maeten,
Benauwt sijn, end toont u’ kracht groot,
En wilt ons nu doch niet verlaeten.

13. Waer om is’t dat ghy u verberghet,
Als men ons overlastingh verghet?
Waer om hebt ghy metlyden gheen,
Als men ons benauwt in’t ghemeen?
U’ strafheit die over ons gaet,
Maeckt ons vol schanden end onweerden,
Midts dat ghy ons so neder slaet,
Onse buyck kleeft gaer aen der eerden.

14. Maeckt u op end slaet ons doch gaede,
Helpt ons nae u’ groote ghenaede:
End ons doer uwe goedicheit,
Verlost van dese teghenheit.