Psalm XLV.

1. Myn hert’ wil nu een seer schoon lied voortbringen,
Want van den Koningh sal ick vroylick singen,
Myn tongh’ sal sijn lof melden overal,
Sneller dan een schryver die’t schryven sal.
Ghy sijt de schoonst’ onder allen den menschen,
Gheen soeter spraeck’ als d’uwe kan men wenschen:
Daerom maeckt Godt dat u yder gheslacht,
Loeft ende prijst eewighlick dagh end nacht.

2. O ghy schoonst’ aller menschen t’allen tyden,
Bereydt u, end gordet aen uwer zyden,
U sweerdt seer scherp, t’welck u is een cieraet,
Van uwen schoonen Koninghlicken staet.
Klimt op uwen waegen sijt hoogh’ verheven,
Met triumphe: Want ghy hebt u begheven
Tot waerheit, trauwe, recht end liefd’ eenpaer,
Daer doer sult ghy doen, dinghen groot end swaer.

3. Met uwe pylen end schichten te saemen,
Sult ghy schieten alle d’onghehoorsaemen,
Dat volck werdt oock daer met gheraeckt ghemeen,
End werdt den Koningh ghehoorsaem met een.
O Godt end Koningh uwen stoel gepresen,
Is een stoel die eewigh verhooght sal wesen.
End de scepter van uwe Maiesteit,
Is oock een scepter der gherechticheit.

4. Ghy haett’ dat quaet, end bemint t’recht gestaedigh,
Daerom O Godt, heeft u myn Godt genaedigh,
Boven allen met vrueghden oly soet
Ghesalft, daer doer hy u welriecken doet.
Van Myrrh’, Aloe, met cassye krachtigh,
Rieckt u’ gewaet, als ghy o Koningh machtigh,
Wt u’ kamer end yvooren throon gaet,
Daer jeghlick t’uwer eeren bereydt staet.

5. Die dochters der Koninghen die ghy eeret,
End verciert, hebben uwen staet ghemeeret,
Oock staet u die bruydt aen u’ rechte handt,
Met Ophirs goudt gheciert in haeren standt.
Hoort dochter, die de schoonste sijt bevonden,
Verstaet end verneemt dat ick sal verkonden,
Wilt doch vergheten u’ volck in’t ghemeen,
Iae gantsch oock uwes vaders huys met een.

6. Want onse Koningh heerlick boven allen,
Heeft in uwe schoonheit een groot ghevallen,
Hy wil uwe Heer sijn van nu voort aen,
End ghy sult hem aenbidden onderdaen.
T’volck van Tyro in ryckdom overvloedigh,
Sal u met gaeven schoon eeren ootmoedigh,
S’Koninghs dochter sal kostlick sijn gekleedt,
Met gulden stucken verciert overbreedt.

7. Met ghestickte kleyderen toebereydet,
Sal sy tot den Koningh wesen gheleydet,
Met alle haer staetjonghvrauwen seer reyn,
End met der dienstmaeghden getal niet kleyn.
Vol van vrueghden ende vry van benauwen,
Sullen se kommen end al t’saem aenschauwen,
Den Koningh in sijn triumphe seer schoon,
Daer hy heerlick sal sitten in den throon.

8. Dies klaeght niet dat ghy u vrienden moet laeten
Want doer dit houwelick hoogh boven maeten,
Sult ghy kryghen kindren lieflick end fyn,
Die ewighlick Koninghen sullen sijn.
Ick wil uwen naem end heerlickheit prysen,
In eewicheit, end u eere bewysen:
End die volckeren sullen t’aller tijdt,
U loven end dancken, sijnde verblijdt.