Psalm XLVIII.

1. In die heylighe stadt voorwaer,
Die Godt hem verkiest openbaer,
Is’t dat hy steedts ons wil bewysen,
Sijn heerlickheit niet om volprysen.
Zion ghelegen in’t Noort,
Heeft onse Godt van nu voort,
Hem gheheylighet alvoren,
In een schoon landt wtverkoren,
Daer in alleyn t’allen tyden,
Moet hem dat eerdtryck verblyden.

2. In haer Palaeys is Godt bekent,
Een bewaerder tot in den eyndt,
Want de Koninghen spanden t’saemen,
End ghewapent teghen haer quaemen,
Se hebben Gods kracht ghesien,
End waeren verbaest mitsdien,
Se vloden met groot vertzaeghen,
Seer verschrickt sijnd’ end verslaeghen,
End hebben met angst end beven,
Hen all’ in de vlucht begheven.

3. Een smert’ ghelyck des baerens noot,
Heeftse bevanghen kleyn end groot,
Ghelyck als wan ghy met tempeesten,
Die schepen breeckt, minst met den meesten.
Wy hebben’t bevonden klaer,
Dat ons voorseyt was voorwaer:
Te weten dat die woenstede,
Des stercken Gods vol van vrede,
Is die plaetse daer met lusten,
Onse Godt eewigh wil rusten.

4. Hy heeft also ghemaeckt voortaen,
Dats’ eewighlick wel sal bestaen,
Midden in u’ huys kan men Heere,
Uwe jonste wel mercken seere:
Dies werdt allesins verbreydt,
Heer uwes naems heerlickheyt,
Uwen lof hoort men verkonden,
Over al wt allen monden.
U’ rechte handt is bevonden,
Vol gherechtheit t’allen stonden.

5. De bergh Zion is seer verblijdt,
Oock houden vierdagh nu ter tydt,
Die dochters van Iuda lofwerdigh,
Over u’ oordeelen rechtverdigh.
Gaet rondsom Zion niet kleen,
End telt haer torren met een:
Haer sterckheit bemerckt eendrachtigh,
Siet oock haer mueren seer krachtigh,
Dat Zion den naekomlinghen,
Bekent werde doer dees dinghen.

6. Want ons Godt herschet overal
Eewighlick: Dies hy oock nu sal,
Ons in dit leven wel gheleyden,
Tot dat ons de doodt doet verscheyden.