Psalm LXI.

1. Als ick roep’ verstaet myn reden,
Myn ghebeden,
O Godt verhoort n’t ghemeyn
Myn siel’ met angst beswaert seere,
Tot u Heere,
Heeft haeren toevlucht alleyn.

2. Op een steenrots Heer ghepresen,
Laett my wesen
Ghestelt, daer ick vry sijn sal.
Ghy sijt myn’ toevlucht bevonden,
T’allen stonden,
Teghen myn vianden al.

3. In uwen tempel seer schoone,
Is myn woone,
Altydt O Godt met ootmoedt.
Onder u’ vleughelen sijnde,
Ick bevinde,
Toevlucht end beschermingh’ goedt.

4. Want ghy gheeft my Heer ghenaedigh,
End ghestaedigh,
Al myn begherten niet kleyn.
Want ghy laett my Heer toekomen,
Aller vromen
Erfdeel, die u vreesen reyn.

5. Ghy sult die jaeren vermeeren,
End vereeren,
Uwes Koninghs openbaer.
So dat hy vast sal beklyven,
Ende blyven
Noch menigh gheslacht end jaer.

6. Voor u oock Heer desghelycke,
Sal sijn rycke,
Sekerlick end vast bestaen.
Dat u’ waerheit end ghenaede,
Vroegh end spaede,
Dat behoede nu voort aen.

7. So sal ick uwen lof singhen,
End voortbringhen,
End groot maeken uwen naem.
Ick sal met vliet dan betaelen,
Sonder draelen,
Myn beloften Heer’ al t’saem.