Psalm LXV.

1. Men loeft u Heer met stemmen reyne,
Tot Zion openbaer:
Die beloefde gaeven ghemeyne,
Betaelt men u oock daer.
End dewyl dat ghy daer wilt hooren,
T’ghebedt uwes volcks goedt,
So sullen daer u’ wtverkoren,
U vallen Heer te voet.

2. Al myn misdaeden end myn sonden
Waeren seer groot end swaer,
Maer u’ goedtheit niet om doergronden,
Vergaf die al voorwaer.
Wel hem dien ghy hebt wtghelesen,
Dat hy by u sij Heer,
Die oock altyt by u magh wesen,
Sonder te scheyden meer.

3. Wy sullen met d’heerlickheit schoone,
Uwes huys versaedt sijn.
T’rijckdom Heer van t’huys uwer woone,
Sal ons wel voeden fyn.
Ghy die nae u’ goedtheit verheven,
Ons beschermt end bewaert,
Sult ons een goed’ antwoorde gheven,
Nae u’ kracht seer vermaert.

4. T’gheheel eerdtryck aen u Heer hanget,
Met een vertrauwen reyn,
Al die dat groote Meer omvanghet:
Staen vast op u alleyn.
Ghy maeckt doer u’ schricklicke krachten,
Seer vast die berghen groot,
Van sterckheit end van groote machten,
Sijt ghy O Heer niet bloot.

5. Ghy kondt oock dat brullen haest stillen,
Des Meers als ’t is beweeght,
Die menschen oock die woeden willen,
Ghy haest te stillen pleeght.
Als die volckeren wel bemercken,
Die omher sijn O Heer,
Dees groote wonderlicke wercken,
Se sijn verwondert seer.

6. Heer van den Oosten tot den Westen,
Nae u’ goedtheit end Woort,
Laett ghy voortkommen ons ten besten,
Allerley blydtschap voort.
So haest als droogh’ is ons eerdtrycke,
Ghy besoeckt dat voorwaer,
Met daw end reghen desghelycke,
Maeckt ghy’t ryck’ end vruchtbaer.

7. T’water springend’ wt die fonteynen,
Maeckt dat eerdtrycke goet,
Tot taerw’ end ander vruchten reyne,
In grooten overvloedt,
Die gheploeghde voren bequaeme,
Watert ghy t’sijner tydt,
Ghy breeckt d’ eerdtryck, end sijn vrucht t’saeme
Ghy seer ghebenedydt.

8. Ghy verciert dat jaer overvloedigh,
Met u’ goederen schoon,
End laett t’vette reghenen goedigh,
Boven wt uwen throon.
Die hutten selfs in de woestyne,
Sijn vol vruchten met een,
Die berghen seer vruchtbaer van wyne,
Staen lustigh groot end kleen.

9. Dan siet men in beemden end weyden,
T’vee in groot ghetal gaen,
T’veldt (van den berghen afghescheyden)
Siet met vol koorne staen.
Also schynt dat eerdtryck’ t’ontspringhen,
End te verblyden seer,
Dies moeten wy juychen end singhen,
In u, van herten Heer.