Psalm LXXVI.

1. Godt is in Iudaea seer wel,
Bekent end’ over al vermaert:
Sijn naem end kracht in Israel,
Sijn gheroemt end gheopenbaert,
In Salem end tot Zion schoone,
Staet dat huys fyn van sijner wone.

2. Daer siet men dat hy breeckt seer kleen,
Krachtlick den bogh’ end pylen t’saem,
Schilden, sweerden, end oock met een,
Den krygh met sijn rustingh’ bequaem.
End toont dat hy meer sy te vruchten,
Dan men die straetroovers moet duchten.

3. Slaepende sijn die stoute saen,
Berooft haerer goederen groot,
Die kryghers die op haer kracht staen,
Laeten vallen de handen bloot.
Uwen toorn doet haest in slaep vallen,
Peerden end waghenen met allen.

4. Ghy sijt verschrickelick gaer seer,
Ghy O myn Godt end niemant el,
Wie sal voor u bestaen O Heer,
Wanneer ghy toont u’ gramschap fel?
Als ghy u’ oordeel hebt ghegeven,
Moet dat eerdtryck schricken end beven.

5. Dan stondt ghy op, end hebt verkondt,
U’ oordeelen, end ghemaeckt vry,
Die elende ter selver stondt,
End’ hebt die ghetroostet seer bly,
Als die menschen teghen u stryden:
Ghy behaelt eer’ aen allen zyden.

6. Ghy sult ombringhen t’gansche rott,
Der woedende boosdaeders quaet.
Elck doe beloften onsen Godt,
End volbringhe die met der daedt,
Doet sulcks ghy die daer woent beneven,
Des Heeren woningh’ hoogh’ verheven.

7. Bringht Godt gaeven, die vreeslick is,
End wreeckt sijnen smaedt ende schandt:
Iae hem die doer sijn kracht ghewis,
Den Koninghen neemt haer verstandt,
Die schricklick is end groot van weerden,
Allen Koninghen op der eerden.