Psalm LXXXVII.

1. Godt heeft sijn huys vast ghegrondet met vreden,
Op den heylghen berghen die hy bemint.
Tot Zions poorten is hy meer ghesint,
Dan tot alle Iacobs schoone woensteden.

2. Men hoort van u o stadt Godts hoogh’ verheven,
Groote dingen: Aegypten end Babel,
Werden (spreeckt Godt) onderwesen so wel,
Dat se tot myn volck werden aengheschreven.

3. Tyriers, Palestyners end die Mooren,
Sullen in myn kercke voortghebracht sijn,
Men sal spreken: dat in dat Zion myn,
Allerley volck by een my wert gheboren.

4. Godt sal Zion bauwen met sijn handt krachtigh,
Wt allen spraeken hy die sijne sal
Roepen: dan wert gheseyt van desen al
Dats’ in Zion al t’saemen sijn wonachtigh.

5. Dies wilt nu opentlick end vroylick singen,
Op den basuynen verkondight sijn eer:
In u, Zion, sal wesen (spreeckt de Heer)
Rijckdom end overvloet van allen dinghen.