Psalm XCI.
1.
Die in Godes bewaeringh’ sterck,
Begeeft hem onbesweken,
Die woent in een vast bollewerck,
Dies hy seer wel magh spreken:
End segghen by hem t’aller stondt:
Godt is myn hulpe krachtigh,
Myn borght end oock myn vaste grondt,
Daer ick op hop’ eendrachtigh.
2.
Van des jaeghers valstricken al,
End van t’ghewelt seer machtigh,
Van schaedelicke pesten sal,
Hy u oock helpen krachtigh.
Hy sal met den vlueghelen fijn
U decken end bevryden,
Sijn hulp’ sal u in noot end pyn,
Een schildt sijn t’allen tyden.
3.
S’nachts sult ghy dat dingh vreesen niet,
Dat die menschen doet beven,
Noch die pylen die s’daeghs met vliet,
Gheschoten sijn daerneven.
Oock voor gheen sterven scherp noch groot,
Dat t’volck des nachts bespringhet,
Noch voor t’haestighe, t’welck den doodt
Den menschen s’daeghs toebringhet.
4.
Als storven aen u’ lincke zijd’
Duysent, end tien duyst t’saeme,
Ter rechter: noch sijt ghy bevrydt,
Voor schaeden onbequaeme.
Ghy sult onbevreest schauwen aen,
Die boos in haer verderven,
End hoe se haeren loon seer saen
Ontfanghen end beërven.
5.
Om dat ghy tot Godt spreeckt eenpaer
Ghy behoedt my O Heere:
End op Godt in alle ghevaer,
Hoept, end hem doet dees eere:
Met gheen schaeden wert ghy beswaert,
Noch gheen plaeghen met allen
En sullen u’ huys wel vermaert,
Gheensins dan overvallen.
6.
Hy gheeft den Enghelen bevel,
Sijnde tot u gheneghen,
Dats’ op u, steedts acht hebben wel,
In allen uwen weghen.
Se sullen in handen, dit’s klaer,
U draeghen fyn besloten,
Dat ghy niet vallen sult daer naer,
Noch u aen den steen stooten.
7.
Ionghe leeuwen end slanghen wreedt,
Leeuwen end draeken mede,
Sult ghy al sonder schaed’ of leedt,
Onder den voeten treden.
Want dit spreeckt Godt van u voorwaer
Om dat hy my vereeret,
Ick sal hem helpen wt noot swaer,
Want mijn naem hy vermeeret.
8.
Roept hy my aen, hy wert verhoort,
In den noot sal ick wesen
By hem, t’aller tydt van nu voort
Hy wert van my ghepresen.
Ick sal hem vervullen seer goet,
Met veel vroylicke daeghen,
End hem oock laeten smaeken soet,
Myn hulp’ nae myn behaeghen.