Psalm XCVI.

1. Singht een nieuw liet den Heer ghepresen,
Singht ghy volcken, wilt vroylick wesen,
Loeft end pryst sijnen naem altydt,
End verkondight breedt ende wydt,
Godts verlossinghen groot mits desen.

2. Laet die heydenen sijn eer’ mercken,
Maeckt ghewagh van sijn wonderwercken,
Want hoogh’ verheven is de Heer,
Die ghevreest moet wesen veel meer,
Dan d’afgoden in allen percken.

3. Want die goden die t’volck doen beven,
Sijn gantschlick niet, want se niet leven.
Maer Godt schiep den hemel seer reyn,
Sijn heerlicheit end kracht niet kleyn,
Gaen voor hem: hoogh’ is hy verheven,

4. Maiesteit end kracht t’allen stonden,
Sijn in sijn heyligh huys bevonden:
Daerom ghy volcken komt doch hier,
Gheeft Godt den Heere goedertier.
Eer’ end vreese met hert’ end monden.

5. Loeft ende pryst den Heer’ eendrachtigh,
Maeckt groot den naeme Godts almachtigh,
Ghy volcken bringht hem met demoet,
Gheschencken end veel gaeven goet,
Komt in sijn huys, sijt daer aendachtigh.

6. Komt t’saemen, doet in sijn woensteden
In heylicheit uwe ghebeden,
In sijn woninghe tot hem gaet,
Dat alle menschen met der daet,
Hem vreesen end dienen met vreden.

7. Ieghelick moet nu openbaeren,
Dat ons Godt herscht, end sulcks verklaeren.
Dies sal t’eerdtryck seer vastlick staen,
Als doer sijn handt werden voort aen
Rechtlick gherichtet alle schaeren.

8. Dat de hemelen hen verblyden,
T’eerdtryck dat lach’ in desen tyden,
T’Meer verheffe met vrueghdt den kop,
T’veldt end oock al wat groeyt daer op,
End bosschen moeten Godt belyden.

9. De Heer komt, de Heer komt seer spoedigh,
Om t’eerdtryck met herten sachtmoedigh,
Te richten in gherechticheit,
End die volcken in billicheit,
Te leyden nae sijn waerheit goedigh.