Psalm CII.

1. Wilt myn ghebedt Heer verhooren,
Laet kommen tot uwen ooren,
Myn suchten, end in den noot,
Verberght u niet, hy is groot.
In desen tydt der elenden,
Wilt u’ ooren tot my wenden,
End als ick u bidd’ ootmoedigh,
Verhoort my haest’ O Heer goedigh.

2. Verteert is nu myn leven saen,
End als roock is’t gheheel vergaen,
Myn beenen sijn droogh’ doer smert’,
Als een vyerbrandt: end myn hert’,
Moet ghelyck t’dorre gras werden,
T’welck ghemaeyt light op der eerden:
So dat ick hebbe vergheten,
Myn broodt end myn spyse t’eten.

3. T’vleesch end beenen t’saemen kleven,
Doer myn swaer suchten end beven:
End myn huylen end gheklagh,
Gheduert altydt nacht end dagh.
Den Roerdomp ick ghelyck schyne,
Die still’ woent in der woestyne,
Den steenwl ben ick gheleken,
Die alleyn woent gantsch versteken.

4. So d’eensaem mussche moet waeken,
In stilheit onder den daeken,
So moet ick oock voor end naer,
Wacker sijn met lyden swaer.
Daeghelicks aen allen eynden,
Myn vianden my seer schenden,
Sy spotten myns, end’ wt wraeken,
Van my een spreeckwoort sy maeken.

5. Ick ete d’assche in’t ghemeyn,
Als broot in myn lyden niet kleyn:
Vermenghet is myn dranck klaer,
Met mynen traenen voorwaer.
Doer uwen toorn niet om lyden,
Want ghy die my hadt voortyden,
Grootelicks end seer verheven,
Hebt my nu te grond’ ghedreven.

6. Als een schaduwe vergaen snel,
Myn daeghen doer dit lyden fel:
Ick ben verdorret als gras,
Dat voormaels afghemaeyt was.
Maer ghy sult Heer eewigh blyven,
End tot den eyndt vast beklyven,
End die ghedachtnis ghepresen,
Uwes naems fal eewigh wesen.

7. Ghy sult u Heer nu och aermen,
Opmaeken, end’ u ontfaermen,
Over Zion goedertier,
Uwe woenste: want t’is schier,
Meer dan tydt om te bewysen,
U’ goetheit niet om volprysen,
Die stondt is daer, wilt doch mercken,
End uwe woningh’ verstercken.

8. Gherne saeghen uwe knechten,
Dat ghy die stadt woudt oprechten:
Want sy gantschelick ghewis,
Overhoop gheworpen is.
Op dat u die volcken vruchten,
End voor u beven end suchten,
Die Koninghen des eerdtrycken,
End u’ eeren desghelycken.

9. T’vervallen Zion opbauwen,
Sal onse Godt vol van trauwen:
Hy die ons gheholpen heeft,
Ende sijn klaerheit ons gheeft.
Hy sal dat bidden end klaeghen,
Der ghener die schier vertzaeghen,
Verhooren end verstaen goedigh,
Nae sijn goetheit overvloedigh.

10. Dat sulcks doch werde beschreven,
Op dat sy die sullen leven
Nae ons, ghedencken hier aen,
End den kindren doen verstaen.
Dat Godts volck van hem verkoren,
End nieuwlick wedergheboren,
Hem love tot allen stonden,
Voor dees weldaet niet om gronden.

11. Want de Heer nae sijn goetheit schoon,
Heeft van boven wt sijnen throon,
Op sijn volck ghenomen acht,
Dat hier onder t’kruys versmacht.
Dat hy t’suchten end verlanghen,
Hoort der aermen ghevanghen,
End vry maeck’ wt des doodts banden,
End sijn volck verloss’ wt schanden

12. Op dat des Heeren naem end eer,
Bekent tot Zion werd’ O Heer,
End tot Ierusalem reyn,
Sijn lof verbreydt sij ghemeyn.
Als die volckeren demoedigh,
T’saemen sullen kommen spoedigh,
End die rycken sullen eeren
End dienen den Heer’ der Heeren.

13. Godt vernedert gantsch myne kracht,
Op den wegh: Ende heeft ghebracht,
Tot niet myn daeghen voorwaer,
Dies spreeck’ ick tot hem eenpaer:
Heer laet my niet sijn verslaeghen,
In’t midden van mynen daeghen:
Want steedts blyven end voortvaeren,
Heer uwe daeghen end jaeren.

14. Ghy hebt ghemaeckt vast’ dat eerdtryck,
End die hemelen all’ ghelyck,
Doer u’ kracht seer vast sy staen:
Nochtans moeten sy vergaen,
Maer ghy sult blyven bestendigh,
Daers’ oudt werden end elendigh,
Als een doeck seer kleyn van weerden,
End t’kleedt eens menschen op eerden.

15. Als een verrott kleedt end ghewaet,
Wert oock verandert haere staet,
Hoe heerlick dats’ oock nu sijn,
Vergaen sal doch haeren schyn.
Maer ghy O Heer daer en teghen,
Onverandert aller weghen,
Sult blyven in’t wesen krachtigh,
Sonder eyndt een Heer almachtigh.

16. Daerom sullen der oprechten,
Uwer dienaeren end knechten
Kindren nu end t’aller tydt,
Blyven vast, end sijn verblydt.
Dat saet uwer wtverkoren,
Sal wassen end vrueghdt oorbooren,
End sal in overvloedt wesen,
Ryck end vruchtbaer, Heer ghepresen.