Psalm CXI.

1. Den lof end prys gantsch over al,
Met herten vry ick roemen sal,
Myns Heeren end Godts van hier boven.
In sijn ghemeynte seer bequaem,
Daer die vrome kommen te saem,
Sal ick den Heer dancken end loven.

2. Godts wercken sijn groot ende goet,
Wie die waerneemt met herten vroet,
Die heeft daer in een groot behaeghen.
Wat hy maeckt is heerlick end soet,
Dies sijn gherechtheit sal end moet,
Vast blyven ten eewighen daeghen.

3. Godt heeft doer sijn daeden niet slecht,
Een ghedachtenis opgherecht,
Sijner goedicheit seer ghenaedigh.
Hy spyst die hem vreesen eerbaer,
End sijn verbondt dat blyft hier naer,
Eewighlick vast ende ghestaedigh.

4. Den sijnen maeckt hy bekent hier,
Sijn daeden, end gheeft goedertier
Tot erfgoet der heydenen landen.
Die waerheit end gherechticheit,
Welcke blyven in eewicheit,
Sijn t’saem die wercken sijner handen.

5. Syn gheboden louter end klaer,
Syn oprecht, oock is sijn woort waer,
Die vast staen sullen end beklyven,
Hy heeft sijn volck verlost met kracht,
End een bondt te weghe ghebracht,
T’welck bestendigh end vast sal blyven.

6. Heyligh end heerlick is sijn naem,
Oock sal Godes vreese bequaem,
T’beghin der rechter wysheit wesen.
Hy is wel kloeck ende wel vroet.
Die Godt vreest, end sijnen will’ doet,
Die wert in eewicheit ghepresen.