Psalm CXX.

1. Als ick met swaer kruys ben belaeden,
Ick roepe tot Godt vol ghenaeden.
Myn ghebedt komt tot sijnen ooren,
Hy pleeght my altydt te verhooren.
Voor die lueghenachtighe monden,
End valsche tonghen t’allen stonden,
Wilt myn siel’ nae u’ goedicheit,
Verlossen Heer’ in eewicheit.

2. Wat kan die valsche tonghe stichten?
Wat kan die lueghenaer wtrichten?
Wat sullen sijn listighe sinnen,
End valsche tonghe doch ghewinnen?
U’ woorden sijn als scherpe pylen,
Die een sterck man schiett onderwylen,
Uwe reden sijn vol venyn,
Als gloeyende kolen sy sijn.

3. Wee my dat ick vremdlinck moet wesen,
In Mesech vervloeckt end mispresen,
Dat ick in Cedars tenten blyven
Moet, daer sy niet dan boosheit dryven.
Dat ick so langhe ben verlaeten,
By hen die steedts den vrede haeten,
Ick die paeys soecke sonder dwangh,
Ben by hen gheweest veel te langh.

4. Ick spreke met hen van den vrede,
Sy verwillighen niet daer mede,
Als nae den paeys staet myn verlanghen,
Als dan sy eerst den krygh aenvanghen.