Psalm CXXIII.

1. Tot u HEER myn ooghen heff’ ick altydt,
Die in den hemel sijt.
So die ooghen eens knechts in sijn benauwen,
Sijnen meester aenschauwen:
So die maeghdt siet op haerer vrauwen handen,
Wy oock in kruys end schanden,
Sien so op u Heer, end wachten in noot,
U’ hulp end goetheit groot.

2. Sijt ons nu ghenaedigh O Heere myn,
Wilt ons barmhertigh sijn.
Die menschen all’ ons also gaer verachten,
Dat wy in smaet versmachten.
Wy sijn der stouten spot aen allen zyden:
Wy sijn tot desen tyden,
Van den hoveerdighen seer fel end quaet,
Veracht end gansch versmaet.