Psalm CXXIIII.

1. Men magh nu wel segghen in Israel,
Hadd’ ons de Heer’ selve niet byghestaen,
Hadd’ hy ons saeken niet ghenomen aen,
Als ons die volcken overvielen fel,
Om ons wt te roeyen end te verslaen.

2. Levendigh waeren wy verslonden wreedt,
Want in toorne waeren sy seer verstoort,
Wy waeren langh’ in dat water versmoort:
Want die baeren ghinghen hoogh’ ende breedt,
Die hadden ons overdeckt rechtevoort.

3. Die stroomen hadden gegaen met ghewelt,
Over onse hoofden ter selver tydt:
Maer ghedanckt sij Godt die ons heeft bevrydt,
End syn volck in der macht niet heeft ghestelt
Sijner vianden vol van haet end nydt.

4. So die voghel den voghelvangher snel
Ontkomt: so is onse siel’ ontgaen reyn:
T’strick is ontwee, t’welck’ ons omvingh’ ghemeyn,
Wy sijn vry, Godt helpt ons, end niemant el,
Die hemel end d’eerd’ heeft ghemaeckt alleyn.