Psalm CXXV.

1. Die op den Heere vast betrauwen,
Die sullen niet vergaen,
Maer eewigh blyven staen:
Iae so vast’ in allen benauwen,
Als die berghen van Zion pleghen,
Sonder beweghen.

2. Ghelyck Ierusalem rontsommen,
Met berghen is bevrydt,
So sal oock t’aller tydt,
Godt sijn kindren te hulpe kommen,
In haeren noot, nae sijn oorkonden,
Tot allen stonden.

3. Godt sal t’leven niet altydt laeten
Der sijner, in der handt
Van den wreeden Tyrant:
Op dat hen die vrome niet gheven
Tot quaet, end die handt niet wtsteken,
Tot veel ghebreken.

4. Helpt Heer’ die vrome vroegh end spaede,
Maer straft die menschen loos,
Die gaen in weghen boos,
Met hen die lust hebben in quaede.
Doch Israel sal hebben vrede,
End voorspoet mede.