Psalm CXXVI.

1. Als Godt Zions ghevanghnen al,
T’saem verlost heeft nae sijn gheval,
So waeren wy verhueght al t’saem,
Ghelyck sy die droomen bequaem.
Onse mondt is gantsch vol ghewesen,
Van vrueghdt end lofsanghen ghepresen,
Dan sprack t’volck allesins, wel aen,
Godt heeft sijn volck wat groots ghedaen.

2. Godt die heeft op dit mael voorwaer,
By ons ghedaen een werck seer klaer,
Daer in dat wy tot deser tydt
Hertelick vroo sijn end verblydt.
Heer wilt ghenaedelick afwenden,
Ons ghevanghenis end elenden,
Dat wy moghen wesen ghelyck,
Een schoon wel ghewatert eerdtryck.

3. Sy die met traenen end verdriet,
Haer goet saet saeyen, so men siet,
Sullen wederkeeren met vrueghdt,
End dat maeyen sijnde verhueght.
Sy sayen haer goet saet met weenen,
End sullen haest groot ende kleene,
Kommen end bringhen met vrueghdt groot,
Haer volle schooven in den schoot.