Psalm CXXIX.

1. Van der jueght aen hebben sy my gequelt,
Duysentmael, dies spreeck’ Israel met sinnen,
Van der jueght aen leverden sy my t’veldt,
Maer sy hebben my niet konnen verwinnen.

2. Ick draeghe die merckteekenen aen’t lyf,
So dat ick gantsch doerploeght te wesen schyne,
Op den rugghe met voren diep’ end styf,
Gantsch ontween is myn aerm vleesch doer dees pyne.

3. Maer Godt die alles rechtveerdelick doet,
Heeft der godtloosen banden afghesneden,
Dat sy ter schanden werden die onvroet,
Zion wenschen t’verderf angst met onvreden.

4. Dat sulck mensch’ als gras werd’ aen elcken kant,
T’welck op mueren end daeken onbequaeme
Groeyt, t’welck haest verdrooght, daerom’ oock niemant,
Aerbeyden wil, op dat hy’t bringhe t’saeme.

5. Men sagh noyt dat eenigh maeyer daervan,
Een handtvol heeft ghebracht t’eenighen tyden,
Veel min heeft daer van jet ghebracht die man,
Die schooven bindt op’t velt aen allen zyden.

6. Sy alle die daer wandelen voorby,
Spreken niet, Die segheninghe des Heeren
Sy over u: Wy seghenen u vry,
In den naem Godts die verhooght is in eeren.