Psalm CXL.

1. O myn Godt, wilt my nu bevryden,
Voor den menschen seer boos end quaet,
Behoedt my nu end t’allen tyden,
Voor der listighen raet end daet.

2. Die daeghelicks met haers ghelycken,
Teghen my dencken schalckheit loos,
Ende my strydt in allen wycken,
Van nieuws aendoen met herten boos.

3. Haer listighe tonghen hooghmoedigh,
Scherpen se als slanghen seer fyn,
Onder haer lippen overvloedigh,
Hebben se Aederen venyn.

4. Bewaert my voor der boosen handen,
End myn ghanghen tot deser stondt,
Voor den moetwillighen vianden,
Die my willen bringhen te grondt.

5. Die grootsche hebben nu met listen,
Myner sielen stricken bereydt,
Op dat se my te vanghen wisten,
In den weghen daer ghy my leydt.

6. Doe sprack ick met vasten vertrauwen,
Ghy sijt O Heer myn Godt alleyn,
Verhoort my in myn swaer benauwen,
Hoort die stemme myns ghebets reyn.

7. Heer’ ghy sijt myn waepen seer krachtigh,
Myn helm, als my die noot beswaert:
Als ick in’t velt benauwt was klachtigh,
Ghy hebt my t’hooft ghedeckt bewaert.

8. Wilt den boosen Heer’ niet toelaeten,
T’volbringhen haers voornemens fel,
Anders souden sy, die my haeten,
Hooghmoedigh end stoudt werden snel.

9. Dat den Oversten onder desen,
Die my quelt, toekomme met kracht,
Dat lyden end elendigh wesen,
Dat hy my te doen was bedacht.

10. Dat hen kolen op den kop vallen,
End gantschelick te gronde gaen,
Slaet se met tempeest over allen,
So dat se niet meer op en staen.

11. Die quaedtonghighe mensch’ alommen,
Sal niet langhe blyven in staet,
Op den moetwillighen sal kommen,
Syn eyghen aenslagh end sijn raet.

12. Godt sal sijn ghetrauwheit verklaeren,
Hem die met onrecht is ghequelt,
Sy die den vromen hier beswaeren,
Werden voor Godts oordeel ghestelt.

13. Die vrome sullen uwen naeme,
Die heerlick is prysen O Heer’,
D’oprechte sullen eewigh t’saeme,
By u wonen in aller eer’.