Psalm 16

1. ’k Betrouw op u; ô God! bewaar myn ziel!
Zy riep tot u: gy zyt de Heer der Heeren.
Myn goedheid, schoon zy u uit gunst geviel,
Kan, wat zy pooge, uw’ heilstand niet vermeêren;
Maar ’t heilig zaad, in heerlykheid gerezen,
Uw Volk, myn vreugd, kan zy ten nutte weezen.

2. Hy, die zyn’ dienst aan andre Goôn verpand,
Vind niets dan smart, ik zal (naar ’s Heeren wetten)
Nooit deelen in zyn bloedige offerhand’:
’k Zal met hunn’ naam myn lippen nooit besmetten,
De Heer heeft zich aan my ten deel gegeeven;
Zyn gunst verkwikt en onderhoud myn leven.

3. Dus is, want God is loutre lieflykheid,
Dus is aan my een heerlyk erf beschoren.
Hy gaf my raad: ik loof zyn Majesteit,
En zal zyn’ lof zelfs by den nacht doen hooren.
De donkre nacht wekt aandacht in de zinnen,
En brengt my ’t best Gods gunst, myn’ pligt te binnen.

4. Ik sla het oog gestaêg op u, ô Heer!
Gy ondersteunt, gy hoed my voor ’t bezwyken:
Dies juicht myn ziel, verheugd om zulk eene eer.
Uw voorzorg zal my ook naar ’t lighaam blyken;
Want gy, gy zult, ô Oorsprong van myn leven!
My niet aan ’t graf voor eeuwig overgeeven.

5. Gy, die den mensch van ’s aardryks schepping af
Steeds onderhield, aanbiddlyk Opperwezen!
Gy duld geenszins, dat in het naare graf
Uw heilige verderving hebb’ te vreezen.
Gy, die ons wilt met eeuwig heil bekroonen,
Zult my den weg, het pad des levens toonen.

6. Daar ons de glans van uw gezicht verheugt,
Goeddoende God! Vervuller onzer beden!
Daar vind de ziel verzadiging van vreugd,
En overvloed van reine liefflykheden,
Die in uw hand, eer ’t licht ooit was verrezen,
Steeds zyn geweest, en eeuwig zullen weezen.