Psalm 28

1. Myn God! myn Rotssteen en myn Leven!
Ik roep tot u, door angst gedreven.
Houd u niet doof voor myn gebeden!
Indien gy stilzwygt op myn reden,
Word ik welhaast aan hen gelyk,
Wier naam vergaat in ’t duister ryk.

2. Dat myne stem u ’t harte treffe,
Als ik myn handen opwaarts heffe
Naar uw geduchte hemelwooning,
Daar ge ieders klagten hoort als Koning!
Ach! dat ik niet worde uitgeroeid
Met hen, wier daaden gy verfoeit!

3. Doe my niet sterven met die snooden,
Die, trots verächtende uw geboden,
Van vrede met hunn’ naasten spreeken
Daar ’t hart niets voed dan valsche treken!
Beteugel, straf hun snood bestaan!
Vergeld hen naar hunn’ euveldaên!

4. Dewyl ze, altoos tot kwaad genegen,
Geen acht slaan op Gods wyze wegen;
Nooit op zyn wondre daaden letten,
Zal God hen in zyn’ toorn verpletten:
Hun stamhuis, tot den grond geflecht,
Zal nimmer worden opgerecht.

5. Geloofd, gedankt zy ’t Opperwezen!
Myn bede is voor zyn’ troon gerezen.
God is myn sterkte, schild en wapen:
’k Dorst, op zyn toezicht, veilig slaapen.
Ik ben gered, al viel ’t my bang;
Dies pryze ik hem met psalmgezang.

6. Hy, die de steun is myner staaten,
Zal zyn’ Gezalfden niet verlaaten.
ô God! verlos uw Volk, uw erve!
Ach! dat het nooit uw’ zegen derve!
Verhoog het door uw wys beleid!
Bescherm het tot in eeuwigheid!