Psalm 32

1. Welzalig hy, wiens misdaad in dit leven,
Door Gods genade en goedheid word vergeeven!
Welzalig hy, wiens schulden God verschoont,
En in wiens geest bedrog noch valsheid woont!
Wanneer ik zweeg en zynen toorn dorst tergen,
En hem vergeefs myn zonden wou verbergen,
Wierd myn gebeent’ verouderd door misbaar:
Zyn strenge tucht viel dag en nacht my zwaar.

2. Zy drukte my, en deed myn sap verdwynen,
Als akkers, die in zomerdroogte kwynen.
Toen deed ik u belydenis, ô Heer!
Toen, toen verborg ik u myn schuld niet meer.
Ik sprak: ’k zal God myn hartsgeheim vertrouwen:
Wie weet? zyn oog mogt my in gunst aanschouwen;
En uw genade, ô Oppermajesteit!
Vergaf myn ziel haare ongerechtigheid.

3. Hieröm zal u ’t geheiligd Volk, in ’t midden
Der smarten, om genade en uitkomst bidden;
En door zyn’ God genadig zyn behoed,
Schoon ’t onheil bruisch’ gelyk een watervloed.
Uw gunst, ô Heer! vermindert myne zorgen.
Uw goedheid hield voor de angsten my verborgen.
Gy weert den rouw, die myne ziel verslond,
En legt me een’ zang, een’ lofzang in den mond.

4. Ik zal uw gunst in feestgezangen roemen,
En u myn’ God, den God myns levens noemen,
Die myne ziel van allen rouw bevryd;
En wien myn hart standvastig blyft gewyd.
ô Israël! dat my Gods gunst hoort pryzen,
Leer, leer van my; ik zal u onderwyzen;
U raaden welk een pad gy moet betreên;
En houden ’t oog op uwe onwisse schreên.

5. Zweem naar geen paard in uwe handelingen,
Noch naar een’ muil, wien ’t strak gebit moet dwingen;
Wiens kracht, gesterkt door driftig onverstand,
Zich zonder toom niet voegt naar onze hand.
De boosheid zal geheime smarten lyden,
Maar die op God betrouwt in alle tyden,
Ziet zich alöm van heil en vreugd omringd,
Terwyl zyn ziel den lof der Godheid zingt.

6. Rechtvaardig Volk! oprechte Deugdgezinden,
Die steeds uw’ lust in uwen God kunt vinden!
Verheugt u vry! dat door uw feestgezang
Zyn dierbre gunst den hoogsten lof erlang’!