Psalm 33

1. Verheft uw stem naar ’t hof der hoven,
Getrouwe Dienaars van den Heer!
’t Betaamt d’oprechten God te looven:
Zingt, zingt zyn’ grooten naam ter eer’.
Pryst hem in uw psalmen
Met de schoonste galmen:
Roept zyn weldaên uit:
Laat de keel zich paaren
Met den klank der snaaren:
Looft hem met de luit.

2. Ja, roemt met nieuwe feestgezangen
De nieuwe blyken van zyn gunst:
Het speeltuig zal dien toon vervangen:
Heft vrolyk aan, met zwier en kunst.
Alles moet hem eeren:
Want het woord des Heeren,
’t Richtsnoer zyner daên
Is volmaakt rechtvaardig;
Zyner wysheid waardig:
Eeuwig zal ’t bestaan.

3. Hy schept in ’t heilig recht behaagen:
Zyn wysheid is alöm verspreid:
Men hoort al ’t waereldrond gewaagen
Van zyne goedertierenheid.
’t Eeuwig Alvermogen
Bragt de hemelboogen
Door zyn Woord in ’t licht,
’t Heeft de flonkervuuren;
Die den tyd verduuren,
Door zyn’ Geest gesticht.

4. Hy kan de watren op doen zwellen,
En t’saam vergadren tot een’ hoop;
Of naar den afgrond heen doen snellen,
Daar hy ze een perk stelt in hunn’ loop.
Laat al de aard’ hem vreezen,
Die, als ’t Opperwezen,
’t All’ heeft voortgebragt:
Laat de stervelingen
Zyne wondren zingen,
Siddren voor zyn magt.

5. Ja, Volken! niets was ooit gewisser
Dan ’t geen de Heer zich onderwond:
Zyn goddlyke almagt spreekt, en ’t is ’er:
Zyn wil gebied, en ’t word terstond.
Schoon de Heidnen t’saamen
Isrels val beraamen,
God verbreekt hunn’ raad:
Schoon de Mogendheden
Snoode ontwerpen smeeden,
Hy belacht haar’ haat.

6. Maar de altooswyze raad des Heeren
Houd eeuwig stand; heeft altoos kracht.
Niets kan zyn hoog besluit ooit keeren:
’t Blyft van geslachte tot geslacht.
Zalig mag men noemen
Hen, die de Almagt roemen
Als hunn’ Heer en God;
’t Volk, door hem te voren
Tot zyn erf verkoren,
Tot zyn deel en lot.

7. De groote Schepper aller dingen
Beschouwt van zynen hemeltroon
Het gantsch gedrag der stervelingen,
En geeft aan ieder straf of loon.
Uit zyn vaste wooning,
Daar hy heerscht als Koning,
Daar zyn lof en eer
Klinkt door all’ de boogen,
Zien zyn goddlyke oogen
Op al ’t menschdom neêr.

8. ’t Is God, aan tyd noch plaats verbonden,
Wiens toezicht over alles gaat;
Die alle harten kan doorgronden;
Die aller werken gade slaat.
Schilden, boogen, dolken,
Dappere oorlogsvolken,
Wysheid, moed noch kracht
Kunnen ooit in ’t stryden
Eenig’ Vorst bevryden
Zonder de Oppermagt.

9. Het briesschend paard moet eindlyk sneeven
Hoe snel het draafde in ’t oorlogsveld:
’t Kan niemand de overwinning geeven:
Zyn groote sterkte baat geen’ held.
Neen; de Heer der Heeren
Doet ons triomfeeren:
Hy, geducht in magt,
Slaat elk gunstig gade
Die op zyn genade
In benaauwdheid wacht.

10. Zyn magtige arm beschermt de vroomen,
En red hun zielen van den dood:
Hy zal hen nimmer om doen komen
In duuren tyd, in hongersnood.
Onzer aller harten,
Die de rampen tarten,
Zyn in God gerust:
’k Zal hem nooit vergeeten;
Hem myn’ helper heeten,
Al myn hoop en lust.

11. Laat ons alöm zyn’ lof ontvouwen:
In hem verblyd zich ons gemoed,
Omdat wy op zyn’ naam vertrouwen,
Op hem, die ons verlangen boet.
Goedertieren Vader!
Milde Zegenäder!
Stel uw vriendlyk hart,
Op welks gunst wy hoopen,
Eeuwig voor ons open!
Weer steeds alle smart!