Psalm 34

1. Ik loof myn’ Heer, myn’ God!
Myn zang klimme op naar ’t hemelhof:
Myn mond zinge eeuwig tot zyn’ lof,
Om myn gelukkig lot!
Myn ziel! loof d’Opperheer!
’t Zachtmoedig volk zal ’t straks verstaan;
Door vreugd met u zyn aangedaan,
En juichen tot zyne eer.

2. Kom, maak met my hem groot!
Verbreid, verhoog, met hart en stem,
Den hooggeduchten naam van hem,
Die ons behoed in nood!
’k Heb steeds in myn gebed
Den Heer gezocht en aangebeên:
Hy heeft my in angstvalligheên,
Geantwoord en gered.

3. De vroomen liepen God,
Gelyk een stroom, om bystand aan;
Hy deed hen nimmer schaamrood staan;
Hy keerde straks hun lot.
Hy, die door smart op smart,
Gedrukt wierd, zond tot God zyn bee;
Terstond verdween ’t ondraagbaar wee
Uit zyn benepen hart.

4. Gods Englen zyn geschaard
Om hem, die ’s Hoogsten wil betracht;
Zy houden om zyn rustkoets wacht;
Hy word door hen bewaard.
Kom, smaak en zie hoe goed
God is, voor die op hem betrouwt:
Welzalig hy, die op hem bouwt,
En zyn geboden doet!

5. Vreest, vreest hem t’allen tyd’,
Gy Heiligen! daar ge ondervind
Dat hy, die zich aan God verbind,
Gebrek noch schade lyd.
In honger, komt noch moed
Noch kracht den jongen leeuw te baat;
Maar zoek den Heere vroeg en laat!
Hy schenkt ons overvloed.

6. Gy Kindren, hoort my aan!
Ik zal u leeren, door Gods Geest,
Die steeds myn leidsman is geweest,
Des Heeren vrees verstaan.
Hebt gy in ’t leven lust,
In dagen waar men ’t goede in ziet,
Waarïn gy vry zyt van verdriet,
Daar niets uw heil ontrust?

7. Neemt dan uw tong in acht;
Dat zy zich met geen kwaad bemoeij’;
Geen valsheid van uw lippen vloeij’;
Noch door u word bedacht!
Betreed het deugdenspoor;
Verächt het kwaad; jaagt naar de vreê;
God ziet de vroomen; en hun beê
Geeft hy altoos gehoor.

8. Hy bant uit zyn gezicht,
De boozen die hem tegenstaan;
Hy doet hunn’ naam met hen vergaan;
En daagt hen voor ’t gericht.
Maar hy ziet gunstig neêr
Op hem, die naar zyn wetten leeft;
God is het, die hem uitkomst geeft,
Zyn’ grooten naam ter eer’.

9. God is ’t verbroken hart,
Den stillen en verslagen geest
Steeds met zyn gunst naby geweest,
In tegenspoed en smart.
Veel wederwaardigheên
Zyn menigmaal des vroomen lot,
Maar uit die allen red hem God,
Zyn hulp, zyn heil-alléén.

10. God zorgt, als ’t leed genaakt,
Dat hy niet gantsch ter nederstort;
Dat hem geen been gebroken word:
’t Is God, die hem bewaakt.
De snoode boosheid baart
Den goddeloozen vloek en dood,
Daar hy, die de onschuld stout verstoot,
Zelf schuldig word verklaard.

11. De Heer verlost zyn Volk,
’t Welk hy, daar ’t op zyn hulp vertrouwt,
Genaê bewyst, onschuldig houd,
En red uit ’s afgronds kolk.