Psalm 41

1. Welzalig hy, die zich verstandig draagt,
Bedrukten onderschraag
Hy word door God, wanneer hem ’t kwaad genaakt,
Behoed, beschermd, bewaakt.
Zyn leven word in allen nood bewaard;
Hy smaakt al ’t zoet der aard’.
Geen vyand zal ooit roemen dat zyn magt
Hem te onder heeft gebragt.

2. Wanneer hem ziekte op ’t krankbed laat ter neêr,
Dan sterkt hem God, zyn Heer;
En leid terstond, door teedre kindermin,
Gezondheid by hem in.
Ik riep: genaê! verlos uw’ knecht, ô God!
Verzacht myn bitter lot!
Verlos my toch van all’ myne euveldaên;
Die ’k roekloos heb begaan!

3. Myn haaters zyn reikhalzend naar myn’ dood:
Zy lagchen om myn’ nood;
En vraagen trots: wanneer daalt, tot zyn straf,
Zyn naam met hem in ’t graf?
Zy toonen wel hun deernis met myn smart,
Doch met een veinzend hart.
Hen streelt myn druk; want als zy van my zyn,
Juicht ieder om myn pyn.

4. Hun mond is vol van onrecht en verraad:
Zy momplen niets dan kwaad.
Verr’ dat myn druk hen deernis baare of smart
Zegt steeds hun nydig hart:
Hy heeft gewis een gruweldaad verricht,
Dat hy dus niederligt:
Hy is zo zwak dat hy nooit op zal staan:
Zyn kracht is reeds vergaan.

5. Zelfs hy, dien ’k minde en spysde met myn brood,
Verlaat my in den nood:
’k Vertrouwde op hem; hy sterkt myn weêrparty
En kant zich tegen my.
Kom gy dan, Heer! betoon my uw genaê!
Herstel me, eer ’t is te spae!
Opdat ik hen rechtvaardig loon verschaff’;
En hunne misdaên straff’.

6. Hier weet ik door dat gy my niet verächt,
Dat gymyn heil betracht:
Hier weet ik door dat nooit om mynen vab
Myn vyand juichen zal.
Gy hebt my steeds voor wankelen behoed:
Gy richtte altoos myn’ voet:
Wat onheil ooit gesmeed wierd tegen my,;;;????
Gy waart my altoos by.

7. Geloofd, gedankt, zy Isrels God en Heer!
Ik buig my voor hem neêr:
Zyn lof, zyn naam, zyne eer worde uitgebreid
In eindlooze eeuwigheid!