Psalm 47

1. Juicht, ô Volken! juicht!
Handklapt, en betuigt
De Oppermagt uw vreugd!
Weest te saam verheugd!
Buigt u voor den Heer,
D’Allerhoogsten neêr!
Alles ducht zyn kracht:
Alles vreest zyn magt:
Zyne Majesteit
Spreid haar heerlykheid,
Nooit door iets gestuit,
Over ’t aardryk uit.

2. Naar Gods wys bestel,
Op Gods hoog bevel
Slaan wy, door zyn hand,
Volken aan den band,
Die, door ons verneerd,
Door ons overheerd,
Strekken tot een blyk
Hoe hy, liefderyk,
Aan zyn woord gedenkt;
De erfenis ons schenkt,
Jacob toegezeid
Tot zyn heerlykheid.

3. Sion! naar uw’ top
Vaart de Godheid op,
Onder ’t feestgeluid
Van bazuin en fluit.
Hef Gods glorie aan!
Meld Gods wonderdaên!
Zing de schoonste stof,
’s Hoogsten Konings lof!
Dat zyn grootheid blyk’?
In uw kunstmuzyk!
Hy, de Vorst der aard’
Is uw hulde waard.

4. Zingt gy dus Gods eer,
Dat dan ieder leer’
Hoe hy heerscht alöm
Over ’t Heidendom;
Hoe Gods heiligheid
Heeft een’ troon bereid,
Daar het all’ voor bukt.
Volken, gantsch verrukt
Nu hen ’t godlyk licht
Schittert in ’t gezicht,
Deelen in ons lot,
Eeren Abrams God.

5. De Edlen van den staat,
Die den onderzaat,
Naar Gods wyze wet,
Zyn ten schild gezet,
Eeren ’s Hoogsten magt,
Die steeds blinkt in kracht.