Psalm 60

1. ô God! gy had ons door uw magt
Verstooten en ten val gebragt:
Gy had ons door uw’ toorn geveld:
Keer weêr, opdat gy ons herstelt!
Keer weêr, keer weêr, eer ’t gantsche land,
Geschud, gespleten door uw hand,
En wanklend, door zyn onvermogen,
Ter neêr stort’ voor uwe alziende oogen!

2. Genees, genees ons, goede God!
Beschouw het kwynend overschot
Uws Volks, dat Volken mogt gebiên!
Het heeft met smart uw’ toorn gezien;
Met schrik den zwymelwyn geproefd,
Waarmede uw wraak ons had bedroefd:
Maar nu, nu hebt ge ons, die u vreezen,
De waare heilbanier gewezen.

3. Het Volk, dat gy beschermt en mint,
Dat gy aan u door weldaên bind,
Volgt bly’ dat onwaardeerbaar pand,
En wacht zyn heil van uwe hand.
ô God! zie naar uw erfvolk om!
Gy-zelf spelde in uw heiligdom
Dat ik in Sichems vest zal trekken,
En ’t meetsnoer over Succoth rekken.

4. Gantsch Gilead behoort aan my:
’k Voer op Manasse heerschappy:
Ik zie hen knielen voor myn kroon;
Daar ’t moedig Ephraïm myn’ troon
Door zyn geduchte magt versterkt,
En Judaas wysheid medewerkt
Om mynen zetel vast te zetten
Door welgeschikte en schrandre wetten.

5. Gantsch Moab buigt zich dienstbaar neêr;
Erkent my voor zyn’ Opperheer;
Daar ’t, van zyn’ hoogen troon gestort,
Verächtlyk my ten waschpot word.
Ik werp myn’ schoen op Edoms grond,
Op Edom, ’t welk myn magt weêrstond.
Juich over my, ô Palestyne!
Nu ik in zegepraal verschyne.

6. Wie heeft my zo veel heils bereid?
Wie is ’t, die my in Edom leid?
Wie voert my in een vaste stad?
ô God, die ons verstooten had!
Gy, die met onze legerschaar’
Ten stryd niet uittoogt in ’t gevaar!
ô God, wiens gramschap ons deed vreezen!
Wiens gunst ons troost! zult gy ’t niet weezen?

7. ô God, die ’s lands benaauwdheid ziet!
Red dan uw Volk uit zyn verdriet!
Want ’s menschen heil is ydelheid;
Maar als uwe almagt ons geleid,
Dan zwicht des vyands legermagt
Op ’t zien van een geduchter kracht.
God, de oorsprong aller zaligheden,
Zal all’, wat ons weêritaat, vertreeden.