Psalm 72

1. Alwyze God! wil uw bevelen
Den Koning doen verstaan!
Wys ’t middel om die uit te deelen
Den Zoon des Konings aan!
Dan zal hy, trouw, uw Volk bewaaken,
Met oordeel en beleid;
De banden der verdrukten slaaken,
Naar recht en billykheid.

2. Zo daale op ’t Volk de dierbre vrede
Van berg en heuvel neêr!
Zo moet’ gerechtigheid hen mede
Begroeten, keer op keer!
Hy zy der onderdrukten Rechter,
En boeij de dwinglandy!
Hy zy der armen Twistbeslechter,
En straff’ hun weêrparty!

3. Dan zullen u de Volken vreezen,
Zo lang de zon, vol glans,
Zo lang de maan te zien zal weezen
Aan ’s hemels hoogen trans.
Gelyk een zachte zomerregen
Het veld verkwikt en ’t groen,
Zo zal de Vorst uw’ dierbren zegen
Ook nederdaalen doen.

4. ’t Rechtvaardig Volk zal, in zyn dagen,
In bloei en eere zyn:
Dan zal ’t heelal van vreê gewaagen,
Totdat de maan verdwyn’.
Hy zal van zee tot zee regeeren
Alöm als Vorst erkend:
Hy zal zich van d’Euphraat zien eeren,
Zelfs tot aan ’s aardryks end’.

5. Men ziet de Volken der woestynen
Hem eeren op hun kniên;
Zyn haaters voor zyn’ troon verschynen;
Hem needrig hulde biên.
De Koningen der Arabieren,
Van Tarsis, van de Zee,
Elk komt om zyn’ triomf te vieren,
En brengt geschenken meê.

6. De Vorst, beschermd door uw vermogen,
Ziet voor zyn’ troon alöm
De Koningen ter neêr gebogen,
Met al het Heidendom.
Hy hoort der armen droevig kermen,
En red hen uit hun leed:
Hy zal de elendigen beschermen;
Is tot hun hulp gereed.

7. Hy zal der droeven tegenspoeden
Verkeeren in geluk:
Hy zal ’t bedrukte Volk behoeden
Voor hunn’ vervolgers juk.
Hy zal hun ziel, door zyn vermogen,
Bevryden van ’t geweld:
Zy zullen, dierbaar in zyne oogen,
In welvaart zyn hersteld.

8. Men zal hem goud van Scheba geeven:
Elk zal, met diep ontzag,
Geduurig bidden voor zyn leven;
Hem zeegnen dag aan dag.
Een hand vol graans, waar ’t ook moog’ groeijen,
Zal ruisschen als ’t geboomt
Op Libanon: de stad zal bloeijen,
Als ’t kruid, daar ’t beekje stroomt.

9. Zyn naam zal, steeds geroemd naar waarde,
Van ieder zyn verbreid,
Zo lang het zonlicht straalt op de aarde;
Ja, tot in eeuwigheid.
Van stam tot stam, altoos geprezen,
Nooit in zyne eer verkort,
Zal ’t in dien grooten eernaam weezen
Dat elk gezegend word.

10. Dan zal, na zo veel gunstbetooning,
’t Verbaasde Heidendom
Uitroepen: zalig is de Koning,
Die Davids troon beklom!
Geloofd zy dan het Alvermogen,
De God die Isrel hoed!
Hy is ’t alléén, die, voor elks oogen,
De grootste wondren doet.

11. Zo word’ zyn naam, door blyde psalmen,
In eeuwigheid verbreid!
Zo mooge ’t gantsch heelal weêrgalmen
Van zyne heerlykheid!