Psalm 89

1. Uw gunst, almagtig God! uw goedertierenheid
Zy door myn psalmgezang all’ eeuwen dóór verspreid:
Myn mond zal ’t nageslacht uw daaden kenbaar maaken:
Want nimmer zal uw trouw uit haaren stand geraaken.
Gy hebt in ’t hemelhof uw nooitvolprezen waarheid
Onwankelbaar gevest in al haar kracht en klaarheid.

2. Ik heb (dus luidde uw taal,) met myn’ verkoren knecht
Met David’, een verbond voor altoos opgerecht;
En zwoer, ik zal uw zaad, welks luister nooit zal daalen,
Tot in all’ eeuwigheid doen met den scepter praalen:
Ik zal uw hoogen troon, voor ’t oog der Oppermagten,
Van vasten duur doen zyn by laate nageslachten.

3. Dies looft al ’t hemelheir, ô Heer! uw wonderdaên:
Ook bid der Heilgen schaare uw trouw al juichende aan:
Want wie kan uwe gunst met zyn vernuft bevatten?
Wie kan men tegen u in ’t hoogst’ der heemlen schatten?
Ja, wie der magtigen, der sterken, of der ryken,
Wie kan zich ooit by u in mogendheid gelyken?

4. Gy zyt op ’t hoogst’ geducht in aller Heilgen Raad;
En vreeslyk boven ’t heir, dat altoos om u staat.
ô Nooitvolprezen Heer! ô God der legerschaaren!
Wie is zo groot als gy? wie kan u evenaaren?
De blyken uwer trouw, zo glansryk als verheven,
Ziet gy, eeuw uit, eeuw in, rondom uw aanschyn zweeven.

5. Gy, gy beheerscht de zee, die, als zy bruisschend stygt,
En ’t stoutste hart verbaast, straks op uw wenken zwygt:
Uw arm heeft Rahabs Volk, de snoode Egyptenaaren,
Uw vyanden, verstrooid; verbryzeld in de baaren:
’t Is alles ’t uwe, de aard’, de ruime hemelboogen:
Al hunne volheid is gegrond door uw vermogen.

6. Gy hebt het noord’ en ’t zuid’ gevormd door uwe kracht:
Ja, Thabor roemt uw naam, en Hermon looft uw magt.
Gy hebt een’ sterken arm: uw hand kan ’t all’ bedwingen:
Uw rechtehand is straf voor snoode stervelingen.
Uw troon, op ’t recht gebouwd, zal wanklen, noch bezwyken;
Uw goedertierenheid, uw waarheid nimmer wyken.

7. Welzalig is het Volk, dat steeds u dient en vreest,
En, kennend het geklank, blymoedig gaat te feest:
Het zal, daar geen gevaar zyn vordring zal beletten,
In ’t licht uws aangezichts zyn schreeden veilig zetten.
Het zal den gantschen dag zich in uw’ naam verblyden,
En, door uw recht verhoogd, u zyn gezangen wyden.

8. Want gy, ja gy-alléén, aanbiddlyke Oppermagt!
Gy zyt zyn sterkte en steun, zyn heerlykheid en kracht.
Uw goedertieren gunst zal onzen hoorn verhoogen:
Ons schild is van den Heer, van ’t eeuwig Alvermogen.
De Koning, die by ons in moed heeft uitgeblonken,
Is ons van Isrels God tot onzen troost geschonken.

9. Toen spraakt ge, in een gezicht, met uwen Heilgezant,
En zeide: Ik heb myn Volk door een getrouwe hand,
Door een geliefden Held, een vaste hulp beschoren;
Hem, uit de menigte, verhoogd en uitverkoren:
’k Heb David, mynen knecht, uit waare gunstbetooning,
Met heilige olie straks gezalfd tot Isrels Koning.

10. Ik zal hem door myn hand doen vast staan t’allen tyd’:
Myn arm zal hem met kracht versterken in den stryd:
De vyand zal hem nooit belemmeren of dringen,
Of door zyn krygsgeweer tot onderwerping dwingen:
Geen snoode werker van gehaate gruwelstukken
Zal door geweld of list hem immer onderdrukken.

11. Ik zal zyn vyanden voor zyn gezicht verslaan:
Elk, die hem haaten durft, zal door myn wraak vergaan:
Myn trouw, myn dierbre gunst zal nimmer van hem wyken:
Zyn magt zal in myn’ naam verhoogd zyn, nooit bezwyken:
Hy zal de Volken naar zyn’ wil en wensch bestieren,
Tot aan het strand der zee, en de oevers der rivieren.

12. Hy zal my noemen, in dat vreedzaam heilgenot,
Den rotssteen van zyn heil, zyn’ Vader, en zyn’ God:
Ten eerstgeboren Zoon door myne magt verheven,
Zal hy alöm de wet aan de aardsche Vorsten geeven:
Myn gunst, hem toegezegd, blyft eeuwig onbezweken:
’k Zal myn verbond met hem nooit schenden, nooit verbreeken.

13. Zyn dierbaar zaad zal nooit versterven; en zyn Ryk
Zal in bestendigheid de heemlen zyn gelyk:
Maar zo zyn kindren niet in myne rechten wandlen;
Myn wetten tegenstaan; met my trouwlooslyk handlen;
Myn woord ontheiligen, en myn geboôn verächten;
Heeft hunne spoorloosheid gerechte straf te wachten.

14. ’k Zal, als een Vader, die zyn wrevlig kind kastyd,
Hen met de roede slaan, en straffen voor een’ tyd:
Maar nimmer zal ik hen myn gunst geheel onttrekken,
Of wanklen in myn trouw, of myn verbond bevlekken.
Neen; ’t woord, dat éénmaal van myn lippen is gevloten,
Zal nooit veränderen; blyft vast by my besloten.

15. ’k Heb ééns gezworen by myn heiligheid en eer,
Zo ik aan David lieg, ben ik zyn God niet meer:
Zyn zaad zal eeuwig zyn: zyn troon, steeds ryk in glanssen,
Zal schittren, als de zon aan ’s hemels blaauwe transsen:
Zyn stand zal duuren, als de maan in volle klaarheid.
Die in den hemel woont getuigt steeds hemelwaarheid.

16. Maar thans verstoot gy uw’ gezalfden, groote God!
Gy zyt op hem vergramd: hy derft uw heilgenot:
Gy hebt uws knechts verbond beroofd van kracht en waarde,
En zyne gouden’ kroon ontheiligd tegen de aarde:
Gy hebt, in uwen toorn, zyne altoos sterke wallen,
Zyn vestingen verwoest, en plotsling neêr doen vallen.

17. Van elk, die hem ontmoette, is hy op weg beroofd:
Der nagebuuren smaad heeft all’ zyn’ roem verdoofd:
Gy sterkt de rechtehand van zyne weêrpartyders;
Bedroeft zyn’ zwakken geest; vervrolykt zyn benyders.
Zyn scherpgeslepen zwaard hebt ge alle kracht benomen:
Gy doet hem in den stryd geen zege meer bekomen.

18. Zyn aangenaame blos, zyn schoonheid is niet meer:
Zyn’ hoogverheven troon stiet gy ter aarde neêr:
Gy hebt zyn’ lentetyd, zyn frissche jeugd verminderd;
Hem overdekt met schaamte, en in zyn’ bloei verhinderd.
Hoe lang, ô God! hoe lang zult gy me uw gunst onttrekken?
Zal steeds uw grimmigheid my tot een’ vuurgloed strekken?

19. Gedenk myn’ korten duur! Waarom zou ’t aardsch geslacht
Dus zonder eenig nut door u zyn voortgebragt?
Moet ieder, wie hy zy, in ’t eind’ den dood niet schroomen?
Kan eenig sterveling ’t geweld des grafs ontkomen?
Waar is uwe eerste gunst, die gy uw’ uitverkoren,
Uw David, by uw trouw, zo plegtig hebt gezworen?

20. Gedenk in ’t einde, ô Heêr! aan uwer knechten smaad!
Zie wat myn ziel verduurt van aller Volken haat!
Beschouw den afkeer, die uw haaters my betoonen,
Daar ze ieder voetstap zelfs van uw’ gezalfden hoonen!
Geef ons eens stof tot vreugd! zo juichen wy te saamen:
Geloofd zy de Almagt tot in de eeuwigheden! Amen!