Psalm 95

1. Men loov’ met zangen d’Opperheer!
Men juich’ de rots des heils ter eer’!
Laat ons met vreugd tot God genaaken;
Met psalmgezang, dat ieder ’t hoor
In zyn geheiligd tempelchoor,
Zyn groote daaden kenbaar maaken!

2. Hy is de schikker van elks lot;
Der Vorsten Vorst, der Goden God,
Die zyne magt alöm doet blyken:
Die tot in ’t diepst’ des afgronds ziet,
Die boven ’t hoogst’ gebergt’ gebied,
Wiens alziend oog niets kan ontwyken.

3. Hy schiep de zee; en door zyn magt
Heeft hy het drooge voortgebragt:
Hy schiep de watren en de stranden.
Komt, buigen we ons dan voor hem neêr!
Aanbidden wy den Opperheer,
Wy, die het werk zyn van zyn handen!

4. Hy is de Heer der heerlykheid;
Wy zyn het Volk, dat hy geleid;
Zyn schaapen, die hy wil bewaaken:
Hoort, hoort dan heden naar zyn stem,
Verhard uw hart niet tegen hem,
Opdat zyn toorn niet raake aan ’t blaaken.

5. Uw vaders hebben my, (zegt God,)
Te Meriba verzocht, bespot;
Te Massa my met smaad bejegend:
Maar, ondanks al hun loos beleid,
Hun snood gedrag en spoorloosheid,
Heb ik hen menigwerf gezegend.

6. ’k Heb veertig jaaren achteréén
Van dit geslacht verdriet geleen:
Het hoonde my in all’ zyn werken.
Ik sprak: dit Volk is dwaas van zin;
’t Slaat, roekeloos, het dwaalspoor in;
’t Wil op myn’ weg noch woorden merken.

7. Het heeft myn goedheid wederstaan:
’t Heeft aan myn wetten niet voldaan:
Dies heb ik in myn’ toorn gezworen:
Dit Volk, waardoor ik word verächt,
Zal in myn rust nooit zyn gebragt;
In ’t heilig land, myn Volk beschoren.