Psalm 97

1. God heerscht als Opperheer:
Dat elk hem juichende eer’!
Dat aard’, en zee, en eiland,
Den lof zing’ van hunn’ Heiland!
Rondöm zyn majesteit
Heeft zich een nacht verspreid,
Tot dekking van zyn kroon:
De zuilen van zyn’ troon
Zyn recht en billykheid.

2. Een vuurgloed gaat hem vóór
Op ’t ruime hemelspoor,
En blaakt aan allen zyden
Hen, die zyn magt bestryden.
Zyn felle bliksemschicht
Snelt door al ’t zwerk; verlicht
Den gantschen waereldkloot:
Het aardryk ziet zyn’ nood,
En yst, en beeft, en zwicht.

3. ’t Gebergte smelt als wasch,
En word geheeltot asch
Voor ’t aangezicht des Heeren,
Wien all’ wat leeft moet eeren:
’t Verbaasde hemelrond
Meld in dien naaren stond
Zyn billykheid en magt:
De Volken zien zyn kracht.
Op ’s aardryks ruimen grond.

4. Dat ieder schaamrood zy,
Die, onbeschroomd en vry,
Een beeld durft eer bewyzen
En nietige afgoôn pryzen,
Den waaren God ten hoon.
Zwicht, zwicht voor hem, gy Goon!
Buigt voor den Opperheer!
Buigt u met ootmoed neêr
Voor zyn’ geduchten troon.

5. Gantsch Sion was verheugd,
En juichte, ô God! van vreugd,
Met Judaas dochtrenschaaren,
Wanneer ’t de blyde maaren
Uws oordeels had gehoord:
Want gy heerscht ongestoord,
En toont uw magt alöm,
Verr’ boven ’t Godendom,
’t Welk siddert voor uw woord.

6. Beminnaars van den Heer!
Verbreiders van zyne eer!
Hoopt steeds op zyn genade,
En haat altoos het kwaade.
Hy, die, in tegenspoed,
Zyn gunstgenooten hoed,
Verleent hen onderstand,
En red ze uit ’s boozen hand
Die op hunn’ onschuld woed.

7. De vrolykheid en ’t licht
Zyn voor het aangezicht
Van all’ oprechte harten
Ten troost verspreid, in smarten.
Juicht, Vroomen! om uw lot!
Verblyd u steeds in God!
Herdenkt zyn heiligheid:
Zo word zyn lof verbreid
Voor al dit heilgenot!