Psalm 113

1. Gy, Knechten van den Opperheer!
Looft, looft zyn’ naam! verbreid zyne eer!
De naam des Heeren zy geprezen!
Zyn roem zy door ’t heelal verbreid
Van nu tot in all’ eeuwigheid!
Men loov’ het goddlyk Opperwezen!

2. Van daar de zon ons ’t eerst’ bestraalt,
Tot daar zy ’s avonds nederdaalt,
Zy ’s Hoogsten naame lof gegeeven!
De Heer is boven ’t Heidendom:
Zyn heerlykheid, bekend alom,
Is boven ’t stargewelf verheven.

3. Wie is gelyk aan onzen God,
Die, in het eeuwig heilgenot,
Zyn’ troon gevest heeft in den hemel;
Die, daar hy ’t waereldrond gebied,
Van zynen zetel nederziet,
En de oogen slaat op ’t aardsch’ gewemel?

4. Wie is aan onzen God gelyk,
Die de armen opricht uit het slyk?
Nooddruftigen, van elk verstooten,
Goedgunstig opheft uit het stof,
En hen, verrykt met eere en lof,
Naast Prinssen plaatst en Waereldgrooten?

5. Wie roemt niet ’s Heeren wondre trouw,
Die mildlyk eene onvruchtbre vrouw,
Op haare bede, een blyde moeder
Van lieve en frissche telgen maakt,
En dus voor aller welzyn waakt?
Men loov’ den grooten Albehoeder!