Psalm 118

1. Lof zy de Algoedheid, die wy eeren,
Die haare gunst alöm verspreid!
De goedertierenheid des Heeren
Is groot, en duurt in eeuwigheid.
Laat Israël dit heil waardeeren:
Het zegge, door Gods gunst geleid:
De goedertierenheid des Heeren
Is groot, en duurt in eeuwigheid.

2. Laat Arons huis zyn’ roem vermeeren!
Het zegg’, men loov’ Gods majesteit:
De goedertierenheid des Heeren
Is groot, en duurt in eeuwigheid.
Laat thans Gods Volk zich tot hem keeren!
Het zegg’: zyn gunst, alöm verspreid,
De goedertierenheid des Heeren
Is groot, en duurt in eeuwigheid.

3. Wat hartenleed my ooit mogt knellen,
God heeft my nooit zyn gunst ontzeid:
Ik zag my door zyn hand herstellen:
Zyn goedheid duurt in eeuwigheid.
De Heer is by my; ’k zal niet vreezen.
Wat zou eens menschen onbescheid
My doen? God zal myn Redder wezen:
Zyn goedheid duurt in eeuwigheid.

4. God, sterker dan myn trouwste vrinden,
God is myn steun en toeverlaat:
Ik zal zyn’ bystand ondervinden,
Ten trots van ieder die my haat.
’t Is beter God om raad te vraagen
Dan menschen, in hun hulp gering.
’t Is beter God’ zyn’ nood te klaagen,
Dan aan den grootsten sterveling.

5. De Heidnen vielen, in hun woede,
My van alöm op ’t hevigste aan:
Maar toen my ’s Heeren arm behoedde,
Deed ik hen in zyn’ naam vergaan.
Ze omringden my in euvlen moede:
Ze omringden my op all’ myn paên:
Maar toen my ’s Heeren arm behoedde,
Deed ik hen in zyn’ naam vergaan.

6. Zy hadden my omringd als byën:
Nu zyn ze als ’t doornevuur vergaan:
De Heer versterkte my in ’t stryên:
Ik mogt hen in zyn’ naam verslaan.
Gy stond, ô Wreedäarts! my naar ’t leven:
Gy doelde telkens op myn’ val:
Maar God heeft uitkomst my gegeeven,
Dies ik hem eeuwig looven zal.

7. Hy is myn toevlugt en myn sterkte;
Het voorwerp van myn’ lof en lied.
Hy is ’t, die myn geluk bewerkte:
Hy is ’t, van wien ik heil geniet.
De tent der vroomen zal van psalmen,
Van vreugd, die eeuwig zal bestaan,
Van heilgejuich en lof weêrgalmen.
Gods rechtehand doet wonderdaên.

8. De hand des Hoogsten, die wy eeren,
Heeft zich verheerlykt door haar magt:
De sterke rechtehand des Heeren
Doet wonderwerken door haar kracht.
Ik zal niet sterven; ik zal leeven,
Aan ’s Heeren hulp op ’t hoogst’ verpligt.
Ik zal aan elk te kennen geeven
Wat wondren zyn bestier verricht.

9. Hy sloeg my wel met harde slagen:
Hy bragt my wel in hoogen nood:
Maar redde, in die benaauwde dagen
My uit de klaauwen van den dood.
Ontsluit, ontsluit voor myne schreeden
De poorten der gerechtigheid!
Ik zal vrymoedig binnen treeden,
En looven ’s Heeren majesteit.

10. Deeze is de poort van ’t Huis des Heeren;
Van ’t huis, waaring met diep ontzag,
’t Rechtvaardig volk zyn’ God mag eeren,
Tot ’s Hoogsten troon genaaken mag.
Ik zal, ô Hoorder der gebeden!
U looven met verheugden geest,
Omdat gy ’t oog floegt naar beneden,
En steeds my zyt tot heil geweest.

11. De steen, die, in der bouwliên oogen,
Verworplyk was, hen heeft mishaagd,
Zien wy ten hoeksteen thans verhoogen,
Ten hoeksteen, die Gods tempel schraagt.
Hier werkt gewis iets godlyks onder.
Dit is, ô Heer! door u geschied.
’t Is in ons oog ’t verbaazendst’ wonder;
Wy zien het, maar doorgronden ’t niet.

12. Dees is de heilrykste aller dagen:
Hy zy den Heere ook toegewyd:
Hy moet’ van ’s Hoogsten lof gewaagen:
Laat ons verheugd zyn en verblyd.
Dat ons, ô Heer! uw gunst bejegen’!
Geef, geef ons heil in overvloed!
Verleen uw Volk uw’ milden zegen!
Zo leev’ het, vry van tegenspoed.

13. Gezegend zy de groote Koning,
Die ons in ’s Heeren naam genaakt:
Wy zeegnen u uit ’s Heeren wooning:
Uw heil, ô Isrel! zy volmaakt!
Laat ons dit feest met blydschap vieren.
God gaf ons licht in bang gevaar.
Geleid de loeijende offerstieren
Tot aan de hoornen van ’t altaar.

14. ô God, myn God! ik zal u looven:
’k Zal u verhoogen in myn lied:
Geen magt gaat uwe magt te boven.
Men loov’ hem die ’t heelal gebied!
Laat elk den Opperheerscher eeren,
Die zyne gunst alöm verspreid!
De goedertierenheid des Heeren
Is groot, en duurt in eeuwigheid.