Psalm 126

1. Toen God zyn Volk uit ’s vyands magt
Verloste, en weêr naar Sion bragt,
Scheen ’t ons een droom in onzen druk.
Wy, vrolyk om ons groot geluk,
Wy juichten om Gods alvermogen.
Het Heidendom stond opgetogen:
Het riep, verbaasd door dit gezicht:
Dit wonder heeft God zelf verricht.

2. Ja, ’s Heeren goedertierenheid
Heeft ons door wondren uitgeleid,
En noopt, door hooggeroemde daên,
Met recht ons hart tot blydschap aan.
Zie, Heer! genadig op ons neder!
Breng al ’t gevangen Volk eens weder!
Gun dat het zich eens herwaarts spoed’
Gelyk een zuiderregenvloed!

3. Hy, die, bedrukt, met traanen zaait,
Zal roemend’ juichen als hy maait.
De landman torst zyn dierbaar zaad
Naar de akkers met een droef gelaat,
Maar als hy ziet zyn graan vermeêren,
Zal hy weêr juichend’ t’huiswaarts keeren,
En, door den ryken oogst verheugd,
Zyn schooven torschen met geneugt.