Psalm 127

1. Vergeefs op bouwen toegelegd;
Vergeefs, om ’t huis voltooid te zien,
Gezwoegd, gezweet, ô Arbeidsliên!
Zo God zyn hulp aan ’t werk ontzegt.
Vergeefs, ô Wachters! is uw vlyt,
Zo God niet zelfde stad bevryd.

2. Vergeefs tot middernacht geslaafd;
Vergeefs, myn Volk! by ’t morgenrood
Verrezen, en om ’t noodig brood
Den gantschen dag met smart gedraafd:
Daar ’t hem, wien ’s Heeren gunst vernoegt,
Als in den slaap word toegevoegd.

3. Zo waakt een vader voor zyn kind.
Wie kindren voortbrengt tot Gods eer,
Verkrygt een erfdeel van den Heer.
Wie zich met kroost gezegend vind,
Dat zich oprecht en dankbaar toont,
Ziet al zyn zorg naar wensch beloond.

4. Gelyk de pylen in de hand
Eens sterken helds, die, fier en bly,
Door hunne kracht zyn weêrparty
Doet zwichten voor zyn’ tegenstand;
Zo zyn ook, tot der vadren vreugd,
De frissche zoonen hunner jeugd.

5. Welzalig hy, die, (als een held,
Wiens koker schicht by schicht bewaart,)
Zyn zoons ziet tot zyn heil gespaard!
Zy zullen, schaamrood noch ontsteld,
Het hoofd den weêrpartyders biên,
Ja zelfs hen uit de poort doen vliên.