Psalm 146

1. Prys den Heer met blyde galmen!
ô Myn Ziel! verbrei zyne eer!
’k Zal, zo lang ik leef, myn psalmen
Wyden aan myn’ God en Heer:
’k Zal, zo lang ik ’t licht geniet’,
Hem verhoogen in myn lied.

2. Vest op Prinssen geen betrouwen,
Waar men nimmer heil by vind:
Zoud ge uw hoop op menschen bouwen?
Als Gods hand hunn’ geest ontbind,
Keeren zy tot de aarde weêr,
Storten met hunn’ aanslag neêr.

3. Zalig hy, die, in dit leven,
Jacobs God tot Schutsheer heeft!
Hy, die, door den nood gedreven,
Zich tot hem om troost begeeft;
En zyn hoop in ’t hagchlykst’ lot
Vestigt op zyn’ Heer en God!

4. ’t Is de Heer, wiens alvermogen
’t Groot heeläl heeft voortgebragt;
Die genadig uit den hoogen
Ziet wie op zyn’ bystand wacht,
En aan elk, die hem verbeid,
Trouwe houd in eeuwigheid.

5. ’t Is de Heer, die ’t recht verdadigt
Der verdrukte onnozelheid:
’t Is de Heer, die ’t all’ verzadigt
Wat tot hem om voedzel schreit;
Die gevangnen vryheid schenkt,
En aan hunn’ elende denkt.

6. Gods weldaadig mededogen
Schenkt den blinden ’t lieflyk licht:
Die in ’t stof lag neêrgebogen,
Word door de Almagt opgericht.
God, die lust in waarheid vind,
Mint de ziel die ’t recht bemint.

7. God behoed hen, die hem vreezen:
Hy geleid den vreemdeling:
God bewaakt de onnoozle weezen;
Richt der weêuwen twistgeding:
Maar zyn arm, der vroomen hoop,
Stuit de boozen in hunn’ loop.

8. God, de Heer van alle Heeren,
Sions God, geducht in magt,
Zal in eeuwigheid regeeren
Van geslachte tot geslacht.
Sion zing uw’ God ter eer’!
Prys zyn grootheid! looft den Heer!