De eerste Psalm.

1. Die niet en treed’t inder god’loosen raet,
Oft op den wech der sondaers niet en staet
Noch op den stoel der spotters is geseten,
Maer heeft zijn lust in s’ Heeren Wet te weten,
End’ overleght de selve dach end’ nacht,
Die mach te recht voor salich zijn gheacht.

2. Een sulcke man sal wesen als een boom
Die staet en groeyt nevens een’ waterstroom,
End’ t’ syner tijdt sal schoone vruchten draghen
Wiens groene loof en rijst tot gheenen daghen.
Want al wat hy neemt voor oft wilt bestaen
Daer sal gheluck end’ goede spoet toeslaen.

3. Maer ten sal soo der goddeloosen schaer
Ghewis niet gaen: maer sullen all’ te gaer
Syn als een kaf dat stercke winden dryven.
Dies geen god’loos’ int oordeel staend’ en blyven
Noch sondaers stout vertoonen haer aenschijn
Onder de ghen’ die vroom end’ oprecht zijn.

4. Der vromen wech is Gode wel bekent:
Want hy steed’s heeft een ooghe daer ontrent:
Maer t’ god’loos volck met hare schalcke laghen
Al wat sy doen end’ daer sy vast na jaghen
Sal gants vergaen, end’ in seer corte stondt
Met spot end’ schand’ verderven inden grondt.