De derde Psalm.

1. Och Heer hoe menich zijn
Die my doen ancxt end’ pijn,
End’ schier heel t’ onderdringen?
Met wat een swaer gewelt
Beghevens’ haer in’t velt
Om my hardt te bespringen?
Het spreken veel tot my:
Nu ymmers ist met dy
Ten eynde gaer gecomen,
Dijn siel en heeft nu meer
Gheen hulp aen God den Heer,
Dijn troost is dy benomen.

2. Doch du bist myne schilt
O Heer die du my wilt
Beschutten end’ beschermen.
Dijn handt helpt my vry op
End’ richt op mynen kop
Spijt haer ontsinnich zwermen.
Ick hebbe met gheschal
Mijn stem’ van d’ aertsche dal
Wel meer tot Godt verheven:
Oock heeft hy sonder erg
Wt synen heyl’ghen berg
Goed’ antwoord’ my ghegheven.

3. Daerom soo wil ick vry
Nu neder legghen my
End’ mynen slaep vry nutten:
End’ daer nae wacker aen
We’er uyten slaep’ opstaen:
Want God sal m’onderstutten.
Ick wil niet zijn onstelt,
Al traden daer int velt
Veel hondert duysent mannen,
End’ hadden my int rondt
Belegert: met verbondt
Hardt teghen my ghespannen.

4. Stae nu dan op, o Heer,
End’ help my lancx so meer:
Die du met straffen handen
Op’t kinnebacken slaest
Mijn vyanden verbaest
End’ breeck’ s’ god’loosen tanden.
Voorwaer by dy Heer is
Heyl ende troost ghewis
In allerley ghevaren,
Du streckst met overvloet
Dijn seghen ende spoet
Over dijn heyl’ghe scharen.