De vierde Psalm.

1. Als ick roep’ antwoord’ op mijn schreyen
O Heer Godt myner g’rechticheyt
Die du my pleegst steed’s sonder beyen
Wt allen ancxt op’t ruym te leyen:
Ontferm dy mijns, hoor mijn bescheyt.
Ghy mans hoe lang’ sult ghy bedragen,
Mijn goede naem end’ eer met smaet?
Hoe lang’ sult ghy te vergeefs iagen,
Nae ydel end’ onnut’ aenslaghen,
End’ staen na leughen end’ verraet?

2. Weet dat de Heere Godt ghepresen
Hem selfs een aenghenamen mensch
Verkoren heeft end’ uytghelesen.
Ick sal van hem verhooret wesen
Als ick hem voorstell’ mynen wensch.
Vreest dan end’ reyert van dies weghen
Vergrijpt u niet teghen Godts will’:
Maer zijnde snachts te bedd’ gheleghen,
Wilt dit wel neerstich overweghen
In u ghemoet end’ swyghen still’.

3. End’ comt daer naer den Heer voorhouwen
U offerhanden end’ ghebett,
Recht ongheveynst met goeder trouwen,
End’ wilt dan vry op den Heer bouwen,
U hope sy op hem ghesett.
Het segghen veel, wie sal ons tooghen
Dat eenich end’ rechtsinnich goet
Maer du, o Heer, wil slechts ghedooghen
Dat t’ klare licht van dynen ooghen
Beschyn’ end’ verlicht’ ons’ ghemoet.

4. Dijn aenghesicht heeft my veel meere
Met vreuchden in het hert beroert,
Dan sy en voelen o Godt Heere,
Wanneer hun overvloedich seere
Wijn ende graen wert toeghevoert.
Daeromme wil ick gaen met vreden
My legghen ne’er end’ slapen vast:
Want du alleen my stoff’ end’ reden
Bereyd’st dat ick mach seker treden,
End’ vry gaen sonder sorg’ oft last.