De sevenste Psalm.

1. Almachtich Heer mijn Godt ghenadich
Op dy alleen hop’ ic ghestadich,
Dies help my Heer met stercker cracht
Wt aller mijn vervolghers macht.
Dat haren hoop mijn arme siele
Niet wech en roove noch verniele,
Ghelijck een Leeu diet all’ verteert,
Daer niemant sijn ghewelt en weert.

2. O Heer mijn Godt word’ ick bevonden
Op sulcker daedt als sy oorconden
Oft heb ick oyt ontrouw’ begaen
Also sy valsch’lijck gheven aen.
Heb ick daer toe met quaet vergouden
Die my weldeden end’ betrouden,
Ja heb ick niet altijdt ghereedt
Gheholpen mynen vyandt wreedt:

3. So laet hem vry, ick ben’s te vreden
Mijn siel vervolghen end’ vertreden,
Mijn leven onder d’ eerd’ hy keer’
End’ tot stof maeck’ mijn naem end’ eer:
Stae op dan toornich end’ verbolghen,
Op des’ die t’ onrecht my vervolghen
Ontwaeck end’ ledt op myne saeck,
Op dat ick tot mijn recht gheraeck.

4. Laet Heer het volck met groote scharen
Om dynen richterstoel vergaren,
End’ dat dijn majesteyt aldaer
Hooch’ sy verheven over haer.
Godt sal der volcken richter wesen,
Alsdan mijn Heer mijn Godt ghepresen
Richt myne zaeck, laet my mijn recht
Ghenieten nae mijn vroom’heyt slecht.

5. Der schalcker boosheyt breng’ ten ende,
End’ over vromen dijn gunst wende
Du Godt rechtveerdich die du vroet
Doorgrondest elcx hert’ end’ ghemoet.
Godt is mijn troost daer ick op bouwe.
Hy is mijn schilt dien ick betrouwe:
Want hy bewaert end’ helpt ghewis
Elck een die vroom van herten is.

6. Godt die een rechter is rechtveerdich,
End’ straft al die zijn straffens weerdich,
Een God wiens toorne dach voor dach
Den menschen dadich blijcken mach.
Hy heeft het sweert reed’ uytghetoghen
End’ vast ghespannen syne boghen
Op dien die my maeckt dit gheschil,
So verr’ hy niet bekeeren wil.

7. Godt heeft geweer ter hant gegrepen
Het dood’lijck mes is al gheslepen
Moordadigh’ pylen staen ghereedt
Op mijn vervolghers fel end’ wreedt.
End’ noch soect dese voorts te brenghen
Sijn archeyt die doch sal mislenghen,
Verloren moeyt’ heeft hy ontfaen
Dies sal hy baren valschen waen.

8. Hy arbeydt ende pijnt hemselven
Om eenen diepen kuyl te delven,
Met boos’ opset end’ quaden sin:
Maer hy sal vallen selff daer in.
Hy wilt my ongheluck bescheiren:
Maer t’ sal hem self’ ten hoofd’ uytsweiren,
Op synen kop valt al het quaet
Daer hy so listelijck nae staet.

9. Dies wil ick prysen Godt den Heere
Sijn g’rechticheyt tot lof end’ eere:
Ick wil met Psalmen seer bequaem
Hooch loven s’ allerhoochsten naem.