De achtste Psalm.

1. Heer onse Heer hoe groot end’ hooch van weerden
Is dyne naem deur t’ gansch begrijp der eerden
Die du den roem van dyne stercke macht
Hebst hoog’ end’ wijt al boven d’ hemels bracht.

2. Der kind’ren mont die noch de borsten suygen
Dient dyner cracht voor heerlijcke ghetuyghen,
Tot s’ vyants schand’ end’ om des wrekers will’.
Op dat hy wijck’ end’ schaemroot swyghe still’.

3. Maer als ick sie end’ mercke wel aendachtich
Den hemel schoon die dyne vingers machtich
Hebben gemaect, end’ aenschouw’ voordts de maen
End’ all’ t’ gesternt’ in syner plaetse staen.

4. Soo spreeck ick vast in mijn hert’ met groot wonder:
Wat is de mensch’ dat du sijns in besonder
Ghedencken wilst: oft wat is s’ menschen kindt
Dat du wilst Heer sijns hebben onderwindt?

5. Du schiepst hem sulcx dat lutt’l hem scheen t’ ontbreken
Om God te sijn: By d’ engels vergheleken
Hebst du den mensch’ wat leegher slechts vertoont
End’ voorts met roem end’ heerlijcheyt gecroont.

6. Du hebst hem Heer voll’ heerschappy’ gegeven
End’ boven t’ werc van dijn hant hoog’ verheven
Ja alle dinck oock uytghesondert niet
Hebst du ghestelt in s’ menschen vry ghebiet.

7. Den hamel, t’ schaep, end’ lammerkens met hoopen
De runders vet die daer met cudden loopen,
End’ wat noch meer gaet weyden op het velt,
Dat hebst du al in s’ menschen handt ghestelt.

8. Vogh’len des luchts die nestelen op boomen
De visch des meyrs, der beken ende stroomen
Met al het gen’ dat met zijn snel gheswem
De zee doorsnijdt, staet t’ samen onder hem.

9. O Heer o God, o heerscher vol van crachten
Hoe wonderbaer end’ grootelijcx te achten
Is het gherucht dijns naemens over all’,
Deur t’ gantsch begrijp van desen eerdschen dall.