De neghende Psalm.

1. Van ganscher herten ende cracht
Wil ick hooch prysen dyne macht,
O Heer ick wil tot allen stonden
Dijn wonder wercken vry verconden.

2. All’ myne vreucht met herten bly
Stell’ ick alleen o Heer op dy:
End’ dynen naem voor alle dinghen
O hoogste Godt wil ick lofsinghen.

3. Midts dat mijn vyanden seer fel
Sijn nu te rug’ ghekeert wel snel,
So haest dijn aensicht was verschenen
So vielens’ omm’ ia sy verdwenen:

4. Want mijn saeck hebstu gae’ geslaen
End’ mijn recht trouw’lijck voorghestaen,
Du bist op dynen richtstoel weerdich
Gheseten rechter seer rechtveerdich.

5. Du hebst ghestraft der heydens pracht
End’ goddeloosen omm’ ghebracht,
Du hebst in eewicheyt te samen
Verdelgt end’ uytgheroeyt haer namen.

6. Is het verwoesten nu voldaen?
Sijn onse steden gants vergaen?
Seggh’ vyandt: Sijns’ al ne’er ghesmeten,
Is haer’ gheheugniss’ heel vergheten?

7. Neen, Neen: de HEER sal eewelijck
Vry sitten in zijn coninckrijck,
End’ sal daer synen stoel oprichten
Om alle saecken recht te slichten:

8. Hy sal de gantsche wereldt breedt
Oordeelen met recht en’ bescheet
End’ over volcken t’ alle weghen
Seer billijcke regering’ pleghen.

9. De Heer God sal een toevlucht sijn
Den armen die lijdt druck end’ pijn
Een toevlucht in bequame tyden
Wanneer hy steeckt in zware lyden.

10. Dies die dy kennen, sullen vry
Haer hope gronden vast op dy:
Want wie dy soeckt, Heer, met volherden
Sal van dy niet verlaten werden.

11. Lof singhet God die eewich leeft
End’ in Syon sijn wooningh’ heeft.
Gaet onder volcken ende scharen
Sijn wonderdaden openbaren.

12. Want hy der armen bloet hoog’ acht
End’ houdt het diep in sijn ghedacht,
Ja kan het schreyen niet vergheten,
Der menschen onder t’ cruys gheseten.

13. Ontferm dy mijns Heer end’ behert’
Mijn lyden ende zware smert’,
Daer med’ mijn haters my verdrucken
End’ wil my uyt der doots poort rucken.

14. Op dat ick dijn lof allemael
In Syons poorten vry verhael’,
End’ juychen mach end’ my verblyden
Om dijn verlossing’ in mijn lyden.

15. De heydens sijn in hare gracht
Die sy my groeven self versmacht,
Haer voeten sijn int net verwerret
Dat sy my hadden uyt ghesperret.

16. Daerom wordt God de Heer bekendt
Dat hy dit oordeel heeft volendt
Als dat de boose (wilt het merken)
Verstrickt blijft in sijn eyghen wercken.

17. De goddeloosen sullen snel
Te rugghe keeren inde hel,
Met al dit volck stout end’ vermeten
Die Gods des Heeren gantz vergeten.

18. Maer God en kan des armen mans
Doch niet vergeten gaer end’ gants:
Noch der bedruckten hop’ lanckmoedich
En sal niet eewich sijn wanspoedich.

19. Stae op dan Heer thoon dijn ghewelt,
Dat een swack mensch’ niet houd’ het velt:
Maer laet de volcken haer vertooghen
In het ghericht voor dynen ooghen.

20. Jaeg’ hun een schroom end’ schricken aen,
Op dat sy leeren recht verstaen,
Dat sy niets sijn, hoe sy’t oock wenden,
Dan swacke menschen vol ellenden.