De thiende Psalm.

1. Hoe comt dit Heer dat du dy nu so wijdt
Van ons versteeckst’ end’ houdest dy so vremdt
In desen noodt end’ seer benauden tijdt.
Daer nu den hoop der godloos’ onghetemt
Soo hart vervolght end’ trozich overstemt
Het schamel volck, laets’ all’ met haer aenslagen
Self werden Heer verstrickt in haere laghen.

2. Want de godtloos’ hem roemt end’ sterc vermeet
Dat hem sijn lust end’ wensch ghedyen sal,
Hy prijst den mensch’ die slechts van schrapen weet
End’ trotzt den Heer die God is boven al
Van hooveerdy’ is hy so gheck end’ mal
Dat hy op God niet past, ja derf wel peynsen
Daer’n is gheen God, men moet het slechts soo veynsen.

3. Sijn wech is boos end’ ergert telcker stondt,
Dijn oordeel hooch is boven sijn verstandt,
Hy pocht end’ waent met blasen uyt den mont
Sijn wederpaert te cryghen in sijn hant.
In sijn hert’ spreeckt, ick stae soo vast gheplant
Dat ick niet sorg van ymmermeer te sneven:
Want ongeluck en kan aen my niet kleven.

4. Sijn mondt steeckt vol van vloeck end’ van meyneedt
Die wijl’ bedroch hem over t’ herte vloeyt:
Onrecht end’ schaed’, verdriet, last ende leedt
Light eewelijck hem op de tong’ en groeyt.
Hy light te veld’ aldaer hy rancken broeyt,
Om een arm mensch het leven te vercorten.
Sijn ooge loert om t’ schamel bloet te storten.

5. Ghelijck een leeuw sijn tant op rooven wett
End’ in sijn hol vast op sijn luymken ligt,
Alsoo jaegt des’ een armen man in’t net
End’ rooft hem t’ sijn end’ wacht nae geen gericht.
Hy stuypt, hy nijgt, hi maect het schamel wicht:
Maer onder dies vergaen veel arme lieden
Welcken men siet groot overlast gheschieden.

6. Hy spreeckt nochtans in synen hoogen moet
Dat God alsulcx niet houwt in zijn ghedacht,
Jae niet en siet wat hier de mensche doet
Om ymmermeer daer op te nemen acht.
Stae nu dan op, o Heer, vertoon dijn macht,
Heff’ op dijn handt: end’ wil die niet vergheten
Die swaer bedruct zijn onder t’ cruys gheseten.

7. Want waerom trotzt een god’loos onverlaet
Den heyl’ghen God end’ in sijn hert’ besmett
Spreect: dat du god niet vraechst na zijn misdaet?
Dies nietemin du merckst wel sijn opset,
End’ strafst altoos het boose nae dijn Wet:
Dies een arm’ mensch hem mach op dy verlaten.
Want dyne hulp den weesen comt ter baten.

8. Verbreeck den erm, verniel het sterck gewelt
Der ghenen Heer die argh’ end’ god’loos sijn,
Waer godloosheyt ter kenniss’ sy ghestelt,
Dat haerder gheen meer namaels en verschijn’
Alsdan sal Godt alleen regneren fijn,
In eewicheyt als Coninck hoog’ verheven:
End’ t’ boose volck te land’ sijn uytghedreven.

9. Daerom salstu aenhooren Heer den wensch
Des schamel’n volcx dat op dy vast vertrowt.
Du salt dyn oor opdoen den armen mensch,
End’ hem met gunst verquicken t’ hert verflowt:
Du salt doen recht den weesen hier benowt
End’ d’ arme lien, so dat gheen mensch van eerden
Haer sal voort aen verscooten met onweerden.