Der xj. Psalm.

1. d’ Wyl’ ghy my siet op Godt mijn hope stellen,
Hoe spreeckt ghy noch tot my dus ongheschickt:
Maeck dy flucx wech, wil dyne vlucht versnellen
Nae dijn gebercht’ als t’ vogelken verschrict
Sie de godloos’ haer bogen staen ghespannen,
Haer pylen sijn all’ op de pes’ ghemickt,
Om duysterlincx te dooden vrome mannen.

2. Maer hare grondt sal haer ghering’ begeven
End’ sy vergaen naer haren rechten loon:
Want wat heeft doch de g’rechtighe bedreven?
Weer vry dat Godt in synen tempel schoon
boven om hoogh’ in d’ hemel’n is gheseten,
Sijn ooghen sien uyt synen heyl’ghen troon
De menschen al end’ mercken haer vermeten.

3. Godt ondertast beyd’ vromen ende boosen
End’ haet den mensch die syne naest’ onthaelt
Met overlast end’ alle de god’loosen.
Dies hun op’t hooft als reghen nederdaelt
Vier, swevel, peck, end’ stricken t’ hun verderven,
Met vlaeg’ end’ storm, daer hyse med’ betaelt,
Want dat is t’ lot end’ beker haerder erven.

4. Want Godt is doch rechtveerdich end’ vol trouwen:
Dies hy zijn liefd’ op de gerecht’heyt straelt:
Sijn aenghesicht sal t’ vrome volck aenschouwen.