Den xij. Psalm.

1. Bewaer ons Heer, want het ghetal der vromen
Vermindert seer, end’ gaet gheheel te niet:
Ond’r Adams stam’ en is naew te becomen
Een oprecht mensch’ die Godes toorn’ ontsiet.

2. Sy gaen all’ omm’ met leugens end’ valscheden
Die d’ een vast gheeft den and’ren inden mont,
Haer lippen zijn vol smeeckelijcke reden,
Haer hert is valsch end’ dobbel inden grondt.

3. Godt sal ghewis des’ smeeckelijcke lippen
Cort houwen aff, end’ makens’ al te schand’
Hy sal te recht deess’ tonghen al beclippen,
Die spreken hooch met seer groot onverstant.

4. Ja derven oock dus onder haer wel segghen,
Mits onser tong’ wy heersschen over all’
Wy konnen doch ons’ woorden fijn belegghen,
Waer is diegen’ die ons verheeren sal?

5. Maer de Heer spreect, Nu wil ick my opmaken
Om d’ arms volcks wil dwelc staet in vrees’ end’ schrick.
Over t’ gheschrey der schamel’n wil ick waken
End’ lossens’ all’ van der god’loosen strick.

6. Voorwaer het woort des Heeren van daer boven,
Ja louter reyn, als silver fijn van keur,
Dat wel beproeft is in een eerden hoven,
End’ sevenmael gheloutert deur en deur.

7. Bewaert dan Heer dijn volc end’ dyne knechten:
Behoudts’ altijdt vry onder dynen scherm,
Voor het ghewelt der boos’ end’ ongherechten,
Beschuts’ o Godt met dynen stercken erm.

8. Want de godloos’ aen alle hoecken swerven
End’ al rontom vertreden haer opt ruym
Om dat de snootst’ all’ hier groot’ eer’ verwerven,
Die doch niet zijn dan enckel menschen schuym.