Der xvj. Psalm.

1. Wil my o Godt bewaren inden noot:
Want op dy staet mijn hop’ end’ vast vertrouwen.
Dus mijn siel spreeck tot God uyt yver groot,
Voor mynen Heer’ wil ick dy altijdt houwen,
Doch myne deucht en kan tot dy niet komen,
Dat sy dy mocht yet baten ofte vromen.

2. Der heyl’ghen schaer die hier op eerden zijn
Wil ick wel doen, aen hun is mijn behaghen:
Maer dat volck hoop’t veel smerten ende pijn,
Die met gheschenck een vreemden God najagen
Gheensins wil ick aen haer bloetoffers roeren,
Noch haren naem op myne lippen voeren.

3. De Heere Godt is mijn erf ende grondt:
In dyne hant staet mijn lot eens voor allen
Seer wel bewaert, voorwaer tot deser stont
Is my een erff seer schoon ten deel ghevallen,
Ja schoon ghewis end’ lustich is des’ erve
Die ick van God tot eygendom verwerve.

4. Ick dancke Godt die my so goeden raet
Ghegheven heeft: zijn naem sy hoogh’ gepresen:
Want dat meer is, ick word’ by nacht’ wel laet
Van myn ghepeyns’ in mijn hert’ onderwesen.
Ick stell’ my God voor ooghen t’ allen tyden:
Dies struyck’l ick niet: hy is aen myner syden.

5. Derhalven is mijn herte soo verblijdt,
Mijn tonge juygt, mijn vleesch leydt een goet leven,
In vred’ end’ rust’ van alle sorgh’ bevrijdt,
Want du niet salt myn siel in’t graf begheven,
Noch laten toe, dat dijn mensch’ uytverkoren
Verrotting’ sie, oft eewich sy verloren.

6. Veel eer salstu my gheven goet bericht
Om in te slaen des levens rechte weghen:
Dewyl’ alleen in dijn lief aenghesicht
Is alle vreught volcomentlijck gheleghen.
End’ in dijn handt bestaet tot allen tyden
Al wat den mensch’ te rechte kan verblyden.