De xix. Psalm.

1. De hemel wijt end’ breedt
Gheeft duydelijck bescheet
Van Gods roem end’ macht sterck,
De locht alomm’ gestrect
Verhaelt vry end’ vertreckt
Van syner handen werck.
De eene dach stort uyt
Tot d’ and’ren, end’ besluyt
Van Godt seer groote reden,
d’ Een nacht op d’ ander nacht,
Verclaert des Heeren macht:
Met wysheydt t’ allen steden.

2. Daer’n is noch volck noch tael
Gheen sprake noch verhael
Hoe vreemt dat het oock sy
Aldaerm’ in’t openbaer
Niet hoor haer stemme claer
End’ onderrichting’ vry.
Haer richtsnoer’ end’ vermaen
Is d’ aertrijck door ghegaen.
Haer woorden zijn verbreydet
Aen swerelts eynd: in haer
Heeft God der Sonnen klaer
Een hutte toebereydet.

3. Van daen sy comt ten thoon
Als eenen bruyd’gom schoon
Wt zijn bedd’ toegherust
Een stercken reus sy slacht
Die loopt met grooter kracht
End’ doet zijn wech met lust.
Sy staet op, aen een eyndt
Van daen sy omme weyndt
Rontom des hemels palen,
End’ daer en is gheen man
Die sick verberghen kan
Voor d’ hitte van haer stralen.

4. Doch Godts des Heeren Wet
Is reyn end’ onbesmet
Die s’ menschen hert’ verquickt
Des Heeren tuyg’nis claer
Is trouw end’ maeckt voorwaer
d’ Onwysen wel gheschickt.
All’ zijn bevelen goet
Sijn oprecht, die t’ ghemoet
Verheughen end’ oprichten
End’ Godts gheboden zijn
Seer suyver ende fijn.
Die s’ menschen oog’ verlichten.

5. Godts vrees’ is onbevleckt
Die eewichlijck verstreckt
Haer deuchden onghelaeckt:
Sijn oordeel is oprecht
Vol trouw end’ waerheyt slecht
Dat ons rechtveerdich maect.
Het is veel duysentfout:
Hoochweerdigher dan gout,
Ja gout fijn boven maten:
End’ soeter inden gront
Dan honich inden mont
Oft eenigh’ honichraten.

6. Daer in wort dijn knecht Heer
Bericht in goede leer,
End’ zijn verstant verclaert.
Daer is groot loon ghesett
Voor die, dies’ onbesmet
Betracht end’ wel bewaert.
Maer wie kan recht verstaen
End’ grondtlijck overslaen
Sijn feylen end’ ghebreken?
Heer reynighe my doch,
Van sonden die my noch
Int hert’ verborghen steken.

7. End’ dynen knecht behoed,
Dat gheen spijt noch hoomoet,
En heerschen over my:
Want soo ick sulcks bekom:
So sal ick wesen vrom,
End’ van veel sonden vry.
Laet Heer mijn woorden al
Sijn nae dijn welgheval,
End’ stuere mijn ghedachten.
Du bist end’ anders gheen
Myn Godt end’ rotzesteen
Die my verlost met crachten.